Θεσσαλονίκη: Διώκονται λόγω της πίστης τους


Πλέον στην Ελλάδα η θρησκεία έχει τόσο μεγάλη δύναμη που ποινικοποιείται η πίστη των άλλων.
Τελικά η Ελλάδα είναι όντως η Σαουδική Αραβία της Ευρώπης όσον αφορά τα θέματα πίστης;
Για παράβαση του νόμου περί θρησκευτικής ελευθερίας (;) συνελήφθησαν στη Θεσσαλονίκη ο επικεφαλής της Εκκλησία των Εθνών και ο βοηθός του. 
Την κινητοποίηση των αρχών στη Θεσσαλονίκη προκάλεσε η εισαγγελική παρέμβαση, αλλά και οι καταγγελίες για εξορκισμούς στην πλατεία Αριστοτέλους και οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν για την Εκκλησία των Εθνών. Στην Ελλάδα είναι έγκλημα να κάνουν εξορικισμούς αλλόθρησκοι, επιτρέπονται οι εξορκισμοί μόνο στους Ορθόδοξους.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το thestival.gr, αστυνομικοί του Α.Τ. Θέρμης μετέβησαν στο πρώην κέντρο διασκέδασης «Νεράιδα», στην περιοχή του αεροδρομίου "Μακεδονία" στην ανατολική Θεσσαλονίκη, καθώς εκεί λειτουργούσε χωρίς άδεια ο χώρος λατρείας.

Εντός του χώρου εντοπίστηκαν 25 πιστοί. Οι αστυνομικοί πέρασαν χειροπέδες στον 24χρονο, δεξί χέρι του επικεφαλής της Εκκλησίας των Εθνών, ο οποίος δήλωσε προσωρινά υπεύθυνος της εγκατάστασης. Λίγη αργότερα ο επικεφαλής της Εκκλησίας των Εθνών παρουσιάστηκε αυτοβούλως στο Α.Τ. Θέρμης και συνελήφθη επίσης.

Οι δύο άνδρες συνελήφθησαν για παράβαση του νόμου "Περί Θρησκευτικής Ελευθερίας". Την Κυριακή (28/08) οδηγήθηκαν στον Εισαγγελέα.

Δείτε επίσης:
Οι νέες ταυτότητες κάνουν την Ελλάδα Σουδική Αραβία (ΦΩΤΟ, Βίντεο)
«Δεν πιστεύω πως υπάρχει θεός εκεί πάνω» λέει ο Κ.Καζάκος (Βίντεο)
Η γενοκτονία των Ινδιάνων, ένα ξεχασμένο Ολοκαύτωμα (Βίντεο)


Αναλυτικά η ανακοίνωση της Αστυνομίας:

«Συνελήφθησαν μεσημβρινές ώρες σήμερα (27-08-2022) από αστυνομικούς του Α.Τ. Θέρμης δύο ημεδαποί ηλικίας 24 και 38 ετών, αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας, σε βάρος των οποίων σχηματίσθηκε δικογραφία για παράβαση του Νόμου περί θρησκευτικής ελευθερίας.

Συγκεκριμένα, έπειτα από έλεγχο που πραγματοποιήθηκε σε εγκαταστάσεις στην Ε.Ο. Θεσσαλονίκης-Μηχανιώνας, όπου υπήρχαν συγκεντρωμένα άτομα, εντοπίσθηκε και συνελήφθη ο 24χρονος, καθώς ως προσωρινά υπεύθυνος, ισχυρίστηκε ότι πρόκειται για χώρο λατρείας, χωρίς ωστόσο να διαθέτει την απαιτούμενη άδεια λειτουργίας ευκτηρίου οίκου του σχετικού Νόμου.

Ακολούθως, προσήλθε στο Α.Τ. Θέρμης και συνελήφθη και ο 38χρονος, ως νόμιμος εκπρόσωπος της εταιρείας.

Οι συλληφθέντες θα οδηγηθούν στον αρμόδιο Εισαγγελέα»
.

Ας δούμε όμως τι αναφέρει η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του ανθρώπου στο λίνκ Περί θρησκευτικής ελευθερίας

Ο προσηλυτισμός
Πρώτο πρόβλημα είναι η ποινικοποίηση της διάδοσης της πίστης. Είναι γνωστό ότι κάθε πίστη διεκδικεί διάδοση. Είναι μάλιστα εύλογο οι θρησκευτικές μειονότητες να διεκδικούν με περισσότερο ζήλο την εξάπλωσή τους. Εμπόδιο σε αυτή την εξάπλωση θέλησε να σταθεί ο ποινικός νόμος του 1938 για τον προσηλυτισμό. Συγκεκριμένα, το αδίκημα του προσηλυτισμού ρυθμίζεται από το άρθρο 4 του α.ν. 1363/38, όπως αυτό τροποποιήθηκε με το άρθρο 2 του α.ν. 1672/39. Η πρώτη παράγραφος του άρθρου 4 προβλέπει ότι «ο ενεργών προσηλυτισμό τιμωρείται διά φυλακίσεως και χρηματικής ποινής», ενώ η δεύτερη παράγραφος ορίζει ότι «προσηλυτισμός ιδία είναι η διά πάσης φύσεως παροχών ή δι’ υποσχέσεως τοιούτων ή άλλης ηθικής ή υλικής περιθάλψεως, διά μέσων απατηλών, διά καταχρήσεως της απειρίας ή εμπιστοσύνης ή δι’ εκμεταλλεύσεως της ανάγκης, της πνευματικής αδυναμίας ή κουφότητος άμεσος ή έμμεσος προσπάθεια προς διείσδυσιν εις την θρησκευτική συνείδησιν ετεροδόξων επί σκοπώ μεταβολής του περιεχομένου αυτής». Η τρίτη παράγραφος καθιστά την εκτέλεση της πράξης σε σχολείο ή σε μορφωτικό ή φιλανθρωπικό ίδρυμα ιδιαίτερα επιβαρυντική αιτία.

Κατά την πιθανότερη εκδοχή, άμεσος στόχος του νομοθέτη του 1938 ήταν οι Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι ήδη από την εποχή εκείνη σημείωναν σοβαρές επιτυχίες προσέλκυσης πιστών. Βεβαίως, ο νόμος αυτός επηρέαζε και την δράση των υπολοίπων θρησκευτικών μειονοτήτων. Από το 1938 και επέκεινα, λοιπόν, τα ποινικά δικαστήρια της χώρας, με προτροπές και παρεμβάσεις των επιτόπιων μητροπολιτών, καταδίκαζαν σε φυλάκιση όσους διένειμαν έντυπα μη ορθόδοξα, μιλούσαν για το Ευαγγέλιο ή άνοιγαν επίμονα συζητήσεις για το νόημα της ζωής ή τον ειρηνισμό.

Η γενική αυτή πρακτική δίωξης της διάδοσης της πίστης δεν σταμάτησε ούτε μετά τη ψήφιση του προστατευτικότερου για την θρησκευτική ελευθερία Συντάγματος του 1975. Και τούτο διότι και μετά το 1975 ο Άρειος Πάγος δεν θεράπευσε τις νομοτεχνικές ατέλειες της ποινικής αυτής διάταξης. Ποιες είναι αυτές; Πρώτη η ενδεικτική και όχι εξαντλητική απαρίθμηση των τρόπων πραγμάτωσης της αντικειμενικής υπόστασης, με αποτέλεσμα να υπάρχουν περισσότερα του ενός εγκλήματα και, δεύτερη, το ενδεχόμενο διάπραξης του εγκλήματος από πρόσωπα που επιχειρούν να προσηλυτίσουν με μέσα που κάθε άλλο παρά αθέμιτα μπορούν να χαρακτηρισθούν.

Εν τούτοις, τα νομικά ζητήματα που γεννά η ποινική ρύθμιση για το αδίκημα του προσηλυτισμού δεν σταματούν εδώ. Ο Άρειος Πάγος στηρίζεται στο χαμηλό μορφωτικό επίπεδο των «θυμάτων» του προσηλυτισμού για να αποδείξει την «κατάχρηση απειρίας», την «εκμετάλλευση της πνευματικής αδυναμίας» και την «εκμετάλλευση της κουφότητας». Επιπρόσθετα το ακυρωτικό δεν απαιτεί ο ενεργών τον προσηλυτισμό να υπερέχει σε μορφωτικό επίπεδο από τον υποψήφιο προσήλυτο (για τον οποίο έτσι και αλλιώς απαιτείται χαμηλό μορφωτικό επίπεδο), προκειμένου να αποδειχθούν η «αδυναμία», η «πνευματική απειρία» και η «κουφότητα» του προσήλυτου.

Τα ανωτέρω επιβεβαιώθηκαν από τις δύο σχετικές, καταδικαστικές, αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου: την Απόφαση Κοκκινάκης και την Απόφαση Λαρίσης και λοιποί. Και στις δύο αυτές Αποφάσεις, το Δικαστήριο του Στρασβούργου έκρινε ότι παραβιάστηκε η θρησκευτική ελευθερία των προσφευγόντων διότι, στις προκειμένες περιπτώσεις, οι αποφάσεις του Αρείου Πάγου απλώς αναπαρήγαγαν την ατελή ποινική διάταξη, χωρίς να αιτιολογούν με ποιόν τρόπο ο προσφεύγοντες, Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά και Πεντηκοστιανοί αντιστοίχως, επιχείρησαν με απατηλά και παράνομα μέσα να μεταβάλουν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των ορθόδοξων πάντοτε υποψήφιων προσηλύτων.

Στο κρίσιμο ερώτημα αν, σήμερα, που δεν συναντάμε πλέον καταδίκες των ποινικών δικαστηρίων για προσηλυτισμό, μπορεί να διασωθεί η ποινική διάταξη περί προσηλυτισμού, η απάντηση είναι αρνητική διότι, πρώτον, υφίσταται πάντοτε η απειλή άσκησης ποινικής δίωξης μετά από σχετική επιμέλεια του επιχώριου μητροπολίτη και, δεύτερον και κυριότερο, η διάταξη είναι αντισυνταγματική. Η θέση αυτή βασίζεται στα ακόλουθα επιχειρήματα:

α) Η συγκεκριμένη διάταξη κολάζει ποινικά μόνο τον προσηλυτισμό σε βάρος της επικρατούσας θρησκείας. Αυτό προκύπτει από την πρόθεση του νομοθέτη, τον τίτλο του νομοθετήματος σε συνδυασμό με το περιεχόμενο των συνταγματικών επιταγών που εξειδίκευε και την πάγια νομολογία των ποινικών δικαστηρίων.
β) Εν τούτοις, το ισχύον άρθρο 13 παρ. 2 εδ. γ΄ του Συντάγματος 1975 θεσπίζει γενική απαγόρευση του προσηλυτισμού («ο προσηλυτισμός απαγορεύεται»), στην οποία περιλαμβάνεται και ο προσηλυτισμός υπέρ της επικρατούσας θρησκείας.
γ) Για να βρίσκεται σε συμφωνία με την νέα συνταγματική επιταγή, η διάταξη του άρθρου 4 του α.ν. 1363/38 θα έπρεπε να εφαρμοστεί αναλογικά και στους οπαδούς της επικρατούσας θρησκείας. Η επέκταση, όμως, του αξιοποίνου και σε άλλες περιπτώσεις, που δεν προβλέπονται από τον νόμο, προσκρούει στην βασική αρχή του ποινικού δικαίου nullum crimen nulla poena sine lege, που κατοχυρώνει το άρθρο 7 παρ. 1 Σ.
δ) Συνεπώς, η διάταξη του α.ν. 1363/38 δημιουργεί ανισότητα ανάμεσα στους οπαδούς της επικρατούσας και των άλλων θρησκειών, γιατί την καθιστά αξιόποινη μόνο για τους δεύτερους και γι’ αυτό τον λόγο αντίκειται στην αρχή της ισότητας και στην ελευθερία της λατρείας (άρθρα 4 παρ. 1 και 13 Σ).

Τέλος, θέλω να προσθέσω ένα ακόμη, συγκριτικό, επιχείρημα υπέρ της κατάργησης: το αδίκημα του προσηλυτισμού δεν συναντάται σε άλλη δυτικοευρωπαϊκή ποινική νομοθεσία, πλην της ελληνικής. Αντιθέτως, το ίδιο αδίκημα συναντούμε στα ακόλουθα θεοκρατικά ή απολυταρχικά καθεστώτα: στη Βόρειο Κορέα, στο Ισραήλ, στο Μαρόκο, στο Μπρουνέι, στο Νεπάλ, στην Αρμενία και στο Ουζμπεκιστάν.

Άδεια ίδρυσης χώρων λατρείας
Σε ακόμη μεγαλύτερες διώξεις των θρησκευτικών μειονοτήτων οδήγησε το άλλο δυσμενές νομοθετικό μέτρο, που ελήφθη επίσης το 1938, αναφορικά με τις προϋποθέσεις χορήγησης άδειας στους μη ορθοδόξους για την λειτουργία των χώρων λατρείας τους.

Μέχρι πρόσφατα, για να λειτουργήσει μία «γνωστή», κατά τη συνταγματική διάταξη, θρησκεία τον χώρο λατρείας της έπρεπε, εκτός των άλλων,
(α) να γνωμοδοτεί θετικά -πράγμα απίθανο- ο επιτόπιος μητροπολίτης,
(β) να μην διαπιστώνεται -προκαταβολικά- κίνδυνος προσβολής της δημόσιας τάξης, των χρηστών ηθών και κίνδυνος προσηλυτισμού και
(γ) να υφίσταται πραγματική ανάγκη για την λειτουργία του χώρου αυτού. Αν ο Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων χορηγούσε την άδεια παρά την αντίθετη γνώμη του μητροπολίτη, τότε ο τελευταίος νομιμοποιούνταν να ζητήσει την ακύρωση της πράξης στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ήδη εκκρεμεί στην επταμελή σύνθεση του Δ Τμήματος του ΣτΕ μία τε΄τοια υπόθεση). Αν ο Υπουργός σκοπίμως κωλλυσιεργούσε να απαντήσει και η μειονότητα λειτουργούσε τον χώρο, τότε η ποινική δίωξη ήταν άμεση. Η επιμέλεια με την οποία οι αστυνομικές, εκκλησιαστικές και άλλες αρχές της χώρας (βλέπε ΚΥΠ) ανακάλυπταν τους χώρους λατρείας ήταν μοναδική στα χρονικά.

Ο ζήλος των εθνικών αρχών μειώθηκε αισθητά μετά την σχετική και καταδικαστική για την Ελλάδα Απόφαση Μανουσάκης του ΕυρΔΔΑ (1996). Έκτοτε η διοίκηση χορηγεί κατά βάση τις σχετικές άδειες. Κατά την κρατούσα άποψη, το διατακτικό της συγκεκριμένης Απόφασης δεν αφήνει κανένα περιθώριο ότι το συγκεκριμένο σύστημα χορήγησης άδειας προσβάλλει την θρησκευτική ελευθερία.
Στο εύλογο ερώτημα αν, σήμερα, που δεν συναντάμε πλέον καταδίκες των ποινικών δικαστηρίων για παράνομη λειτουργία χώρων λατρείας και γενικώς χορηγούνται οι διοικητικές άδειες, μπορεί να διασωθούν οι σχετικές ρυθμίσεις, η απάντηση είναι αρνητική. Και τούτο διότι, παρά την προσπάθεια του Συμβουλίου της Επικρατείας και του Αρείου Πάγου (βλ. την 20/2001 της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου) να ερμηνεύσουν τις διατάξεις για την ανέργεση ναών και ευκτηρίων οίκων κατά τρόπον τέτοιο, ώστε να μην αντιβαίνουν στο άρθρο 13 Σ, η αντισυνταγματικότητά τους είναι δεδομένη, διότι:

i) Η σύμπραξη του μητροπολίτη, έστω και προπαρασκευαστικά, για την χορήγηση αδείας μη ορθοδόξου ναού ή ευκτηρίου οίκου παραβιάζει την θρησκευτική ισότητα γιατί «παρέχει το έδαφος ενδεχόμενων δυσμενών διακρίσεων».
ii) Η έρευνα της διοίκησης «κατά πόσον υφίσταται πράγματι ανάγκη ανέργεσης ναού ή ευκτηρίου οίκου» παρέχει διακριτική ευχέρεια στην διοίκηση για την χορήγηση αδείας, που δεν συνάδει με την ελευθερία λατρείας. Ήδη, η Α.Π. 20/2001 ολομ. έκρινε την σχετική ρύθμιση αντισυνταγματική.
iii) Ο προληπτικός διοικητικός έλεγχος της συνδρομής των προϋποθέσεων του άρθρου 13 Σ αντίκειται στο τεκμήριο υπέρ της ελευθερίας που συνάγεται από το Σύνταγμα.

Τέλος, σε συγκριτικό επίπεδο, όσο και να προσπάθησα δεν βρήκα στα λοιπά δυτικοευρωπαϊκά κράτη άλλη παρόμοια διοικητική διαδικασία η οποία να προβλέπει την συνδυασμένη επέμβαση, αφενός των διοικητικών αρχών, αφετέρου της κρατικής εκκλησίας προκειμένου να ασκήσει μία αλλόθρησκη θρησκευτική κοινότητα της ίδιας χώρας το θεμελιώδες δικαίωμά της στην ελευθερία της λατρείας.


«Εξορκισμοί συμβαίνουν και στις μέρες μας»
Μιλώντας προ ημερών στο MEGA, ο βοηθός του επικεφαλής της «Εκκλησίας των Εθνών» είχε υποστηρίξει ότι αυτό που έγινε είναι κάτι πολύ ευχάριστο και ο κόσμος το χαιρέτησε με μεγάλο ενθουσιασμό, ιδίως οι νέοι.

Μάλιστα υποστήριξε για το περιστατικό πως «ο πάτερ αποφάσισε να οργανώσει τους καλοκαιρινούς μήνες αυτές τις εκδηλώσεις στην πόλη μας. Είναι σημαντικό να σας εξηγήσω ότι ο εξορκισμός συμβαίνει ανέκαθεν και στην σύγχρονη εποχή».

*Ωστόσο στην Ελλάδα προφανώς επιτρέπονται μόνο οι εξορκισμοί των Ορθοδόξων

Στο γιατί οι εκδηλώσεις αυτές έγιναν σε δημόσιο χώρο και στην πλατεία ο υπεύθυνος των εκδηλώσεων εξήγησε ότι ο πάτερ αποφάσισε δεδομένου όλου αυτού του κλίματος, του ευχάριστου να το κάνει σε δημόσιο χώρο και να μεταφέρει το μήνυμα του Χριστού.

Στο κανάλι της Εκκλησίας των Εθνών στο Youtube, υπάρχουν δεκάδες βίντεο με εξορκισμούς και θεραπείες για όλες τις αρρώστιες από τον «Άνθρωπο του Θεού», που παρουσιάζεται ως παπάς.

«Έρχονται άτομα απ’ όλο τον κόσμο που θέλουν προσευχή, είτε έχουν προβλήματα υγείας, είτε κάποιο πρόβλημα ψυχολογικό και έρχονται να λάβουν προσευχή από ‘τον άνθρωπο του Θεού’.
Χαράλαμπος Τσακωνίδης λέγεται, είναι παπάς»
, λένε από την Εκκλησία των Εθνών.

Το θεραπευτικό άγγιγμα του Χαράλαμπου Τσακωνίδη φέρεται να θεραπεύει, σύμφωνα με όσα ισχυρίζεται στα δημοσιοποιημένα βίντεο στο διαδίκτυο, από κάταγμα στο πόδι μέχρι και διαβήτη, πίεση, ακόμα και καρκίνο μέσω του εξορκισμού.

«Αν έχει κάποιο πρόβλημα υγείας, θα φέρει έγγραφα από τον γιατρό που δείχνει τι πρόβλημα υπάρχει, αν δεν είναι θέμα υγείας και είναι ψυχολογικό ή πνευματικό εννοώ. Ο Θεός μερικές φορές ενεργεί άμεσα, απευθείας. Άλλες φορές θέλει χρόνο. Εξαρτάται πώς ο Θεός θέλει να δράσει, εξαρτάται και από την πίστη σας. Δεν είναι μαθηματικά».

«Αν ο ‘άνθρωπος του Θεού’ πει ότι είναι ελεύθερος, θα είναι ελεύθερος. Είναι κάτι που γίνεται πνευματικά. Θα δείτε μετά αλλαγές».


Θα συνεχίσει η Εκκλησία των Εθνών

Ο 38χρονος επικεφαλής της Εκκλησίας των Εθνών πάτερ Χαράλαμπος Τσακωνίδης, συνελήφθη μετά από τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας σχετικά με τις πρακτικές αλλά και τη λειτουργεία της αίρεσης. Ο ίδιος αφέθηκε ελεύθερος με τη δίκη του να προγραμματίζεται για τις 14 Νοεμβρίου.

Νωρίτερα, όπως αναφέρει η ιστοσελίδα voria.gr, κατά την είσοδό τους στα δικαστήρια, ο επικεφαλής της Εκκλησίας δήλωσε ότι δεν έκανε κάτι κακό και δήλωσε χαρούμενος που συνελήφθη στο όνομα του Ιησού Χριστού.

«Δεν έκανα κάτι για να μετανιώσω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλη την Ελλάδα. Χαίρομαι γιατί αξιώθηκα να φυλακιστώ για χάρη του Ιησού Χριστού και της πίστης μου. Ευχαριστώ το Σύνταγμα που έχουμε ανεξιθρησκεία», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Ο Χαραλάμπος Τσακωνίδης παραχώρησε επίσης συνέντευξη στην εκπομπή Live News το απόγευμα της Δευτέρας (29/08) και μεταξύ άλλων, ότι η Εκκλησία των Εθνών θα συνεχίσει κανονικά το έργο της.

«Σας άφησαν για να γίνει τον Νοέμβριο η δίκη;» ήταν η ερώτηση που δέχθηκε και η απάντηση του ήταν η εξής: «Ναι. Όπως το είπαν στις ειδήσεις. Λυπάμαι πολύ που δεν δείξατε τίποτα από όλα αυτά που συζητήσαμε. Το μόνο πράγμα που σας ενδιέφερε ήταν τα χρήματα και οι δωρεές, άρα δεν έχω κάτι άλλο να πω μαζί σας».

«Τώρα με όλα αυτά που γίνανε;» ήταν η επόμενη ερώτηση και η απάντηση ήταν η εξής: «Δεν χρειάζεται να περάσετε (σ.σ. μήνυμα). Ξέρετε εσείς τι θα περάσετε πολύ καλά. Θα συνεχίσει κανονικά η Εκκλησία, δεν μπορεί να σταματήσει για κανέναν λόγο».

Παραπομπές:

Οι αναρτήσεις μας μπορούν να δημοσιεύονται από οποιονδήποτε αρκεί να αναφέρεται εμφανώς ο ενεργός σύνδεσμος μας.

1 Σχόλια

Επιτρέπονται σχόλια σε ότι γλώσσα θέλετε, φυσικά και σε greeklish.
ΥΒΡΙΣΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ

ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΩΝ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΩΝ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΩΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩΝ

ΔΕΝ ΦΕΡΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΩΝΥΜΑ Ή ΕΠΩΝΥΜΑ ΣΧΟΛΙΑ

  1. Αν έφτιαξε έναν εχθρό το ίδιο πανίσχυρο με αυτόν δεν είναι και τόσο έξυπνος.Αν έφτιαξε έναν χώρο φυλακής και εκδίκησης για τους "αντιφρονούντες" δεν είναι και τόσο καλός.Αν δεν μπορεί να επηρεάσει τα πράγματα προς το καλύτερο για τα παιδιά του δεν είναι και τόσο ικανός.Αν πάλι βλέπει,ακούει,αλλά αδιαφορεί δεν νοιάζεται και τόσο.Αν δεν έχει άμεση επικοινωνία και δεν εμφανίζεται ποτέ σε κανέναν και πουθενά το πιθανότερο είναι να μην υπάρχει καν.Ας αποφασίσουμε λοιπόν την κατεύθυνση στον δρόμο της προόδου και της εξέλιξης μας ως είδος:η εμπρός η πίσω.Η επιλογή δική μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
Νεότερη Παλαιότερη

'