ς δούμε, τώρα, και το τοπογραφικό του δήμου Αθηναίων:
Ένθα οι αριθμοί δείχνουν τα δημοτικά διαμερίσματα. (Παρίσι έγινε η Αθήνα! Απέκτησε κι αυτή “αρροντισμάν”! LOL!!!)
Αυτό το (άνευ λεπτομερών προσδιορισμών) τοπογραφικό είναι παρμένο από τη Γουΐκι, διότι η ιστοσελίδα του …δήμιου Αθηναίων (που γράφει και ο γελοιογράφος Γιάννης Καλαϊτζής) δεν μας κάνει τέτοιες χάρες. (Κάτι τραλαλά χαζομάρες έχει, συν τον …δήμιο να χαμογελάει εκτός τόπου και χρόνου -λες και δεν έχει γεμίσει η Αθήνα βρώμα κι έγκλημα-, αλλ’ από ουσία τίποτε.) Όμως… γιάαααα μιά στιγμή!
Το τοπογραφικό της Αθήνας μπορούμε να το δούμε …ελαφρώς διαφορετικά!
Ή λυκόσκυλο, ή λύκος!
Αλήθεια, προς τα πού κοιτάζει το ζωντανό, και τί (ή ποιόν) ετοιμάζεται ν’ αρπάξει;
Μπορεί εγώ να είμαι μισοπάλαβος και να φαντάζομαι πράγματα που δεν υπάρχουν, αλλά φαίνεται πως το ένστικτο του καλλιτέχνη του “Μποτίλια”, που μιλούσε γιά τα σκυλιά του Μπάσκερβιλλ υπό την σκιάν της Ακροπόλεως, κάτι έπιασε!…
Γενικώς, εκεί στην Αθήνα δεν πάνε καλά οι δημοτικοί άρχοντες. Πριν προχωρήσουμε, λοιπόν, θέλω να σχολιάσω και τον θυρεό της Αθήνας (πάλι απ’ τη Γουΐκι, τρομάρα τους –ντρέπεστε, ρε ξεφτίλες, ρε ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ, να εμφανίσετε την Θεά Αθηνά στη διαδικτυακή “βιτρίνα” του Δήμου Της; ), αυτόν που καθιέρωσε ο Χαβραμόπουλος. Άσχετο θέμα; όχι, αναγνώστη μου. Θα μας χρειαστεί. Θα δεις παρακάτω, πού το πάω. Ιδού και το οικόσημο:
Όταν δημιουργήθηκε, πολλοί τσίνησαν. Είπαν πως δεν γίνεται ο χριστιανικός σταυρός να συμπαρευρίσκεται με τη Θεά Αθηνά. Άλλοι είπαν -στο περίπου- “- Σταυρός, κακά! Τζίζ!”,διότι κάτι ψέλλισαν γιά συνειρμούς με τα εμβλήματα των ναζιστών. Άλλοι είπαν ότι μοιάζει με το έμβλημα του κόμματος “Λάος”, κι άλλοι -”ψαγμένοι” αυτοί- είπαν ότι δεν τρέχει τίποτε, είναι απλώς κακή (και εκ του προχείρου) αντιγραφή (με σκεπτικό: ποιός κάθεται να σκεφτεί πρωτοτυπίες στην Ελλάδα; ) του κελτικού σταυρού. Όπως πχ εδώ:
Έλα, όμως, που ο κελτικός σταυρός είναι “υποσύνολο” αυτού εδώ:
Ναί, του τοπογραφικού της Ατλαντίδας!!! (Καί γιά ομορφότερη -και σαφέστερη- “κάτοψη”, ρίξτε μιά ματιά κι εδώ – και θα καταλάβετε άριστα το τί βλέπετε.)
Όπως “υποσύνολο” του τοπογραφικού της Ατλαντίδας είναι κι αυτό εδώ:
Γιατί; Διότι είναι το μισό αυτού εδώ:
Επτά επάλληλοι κύκλοι, τεμνόμενοι σταυροειδώς. Αρχίζεις να το πιάνεις το υπονοούμενο, αναγνώστη μου;
Δε λέω, καλός θεός ο Ποσειδών. Και χουβαρντάς! Παρά το ότι οι Αθηναίοι δεν Τον επέλεξαν, δεν τους άφησε στο παράπονο. Όχι μόνο τα πολλά νερά της Αττικής τους έδωσε, αλλά και τη ναυτική κυριαρχία. “Μέγα το της θαλάσσης κράτος!”, που έγραψε κι ο Θουκυδίδης.
Αλλά, πάλι, τέτοιο καπέλλωμα συμβόλων πιά;
Επανερχόμαστε στο τοπογραφικό της Αθήνας, και στα χαμίνεια τζαμιά. Ποιά σχήματα, ποιά πολύγωνα θα ταιριάξουμε επάνω στο τοπογραφικό;
Μερικές τελευταίες λεπτομέρειες ακόμη, και ξεκινάμε τις απαντήσεις. Πρώτον, ένα ιεροδιδασκαλείο (μαντράσα, μεντρεσέ) δεν πάει ποτέ μόνο του, παρά σε σπανιώτατες περιπτώσεις. (Κι αυτές, σε λαούς που “ξεφεύγουν” απ’ την αυθεντική πηγή του Ισλάμ, τους Άραβες. Πχ σε Μογγόλους, κτλ.) Πάντα είναι “παράρτημα” ενός τζαμιού. Άρα, έχουμε να τοποθετήσουμε δεκαπέντε (15) σημεία επάνω σε πολύγωνα, και όχι 16.
Τώρα, πλέον, είναι φανερό πως έχουμε δύο εκδοχές:
- Είτε θα τοποθετήσουμε 14 σημεία συν 1 κεντρικό,
- είτε 15 ισότιμα σημεία επάνω σε πολύγωνα.
Δεύτερον, απ’ όλα όσα προαναφέραμε, το αγαπημένο πολύγωνο των μωαμεθανών είναι το οκτάγωνο (σύνδεσμος 1, σύνδεσμος 2, ) καί τα πολλαπλάσιά του (16γωνο, 32γωνο). Τρίτον, αποφεύγουν ο,τιδήποτε θυμίζει άλλες θρησκείες, ιδίως τις μονοθεϊστικές, αν και καμιά φορά …δεν μπορούν να το αποφύγουν! (Σύνδεσμος 1 – σταυρός, σύνδεσμος 2 – εξάγωνο, δηλαδή άστρο του Δαυΐδ ή/και χριστόγραμμα.)
Στα ίδια πλαίσια, το οκτάγωνο πρέπει να είναι κανονικό, και όχι με αλλοιωμένες διαστάσεις. Πχ αυτό εδώ:
δεν “παίζει”, διότι…
…εξυπονοεί (χριστιανικό) σταυρό.
Μιά που ο λόγος γιά οκτάγωνο, οι πιό ψαγμένοι αναγνώστες ίσως μου θυμίσουν τη διάταξη των αρχαίων μνημείων με κέντρο και γύρω από τον Παρθενώνα. (Την έχει εδώ ο “Αόρατος”.) Αλλά τόσο αυτή, όσο και ο σταυρός των Ιωαννιτών Ιπποτών, απαιτούν περισσότερα των οκτώ σημείων γιά να οριστούν.
Ακόμη ένα αγαπημένο κανονικό πολύγωνο των μωαμεθανών είναι το πεντάγωνο, κυρίως υπό την “μη κυρτή” μορφή του (πεντάλφα, άστρο). Το πεντάγωνο είναι γενικά αγαπημένο των αποκρυφιστών, λόγω του πυθαγόρειου συμβολισμού του πέντε. (Πιστεύω πως ήδη καταλάβατε ότι, τα κανονικά πολύγωνα μικρού αριθμού ακεραίων πλευρών, έχουν να κάνουν με τους πυθαγορικούς συμβολισμούς των μικρών ακεραίων. Από πού, όμως, πήραν οι Άραβες τις πυθαγορικές γνώσεις; Έ, ας είναι καλά η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, και οι νεοπυθαγόρειοι! Δεν είναι τεράστια η Μεσόγειος, ώστε να καταστήσει τη διάδοση των ιδεών απαγορευτική!)
Όσον αφορά το πέντε, “παίζει” και η ερμηνεία των Ρόμπερτ Σή και Ρόμπερτ Άντον Γουΐλσον, στην τρομερή τριλογία τους “Illuminatus!”, ότι αν μία ομάδα έχει πενταμελή ηγεσία, αυτός είναι ο πιό μεγάλος αριθμός, που απαγορεύει τις ίντριγκες μεταξύ των μελών της ηγεσίας. (Διότι, από το 6 και μετά, οι συνδυασμοί -και άρα οι πιθανές ίντριγκες- γίνονται ανεξέλεγκτοι.)
Λέγεται, λοιπόν, πως το τραπέζι του διοικητικού συμβουλίου των Ιωαννιτών Ιπποτών -που τους αναφέραμε και παραπάνω- αποτελούταν από δύο κανονικά πολύγωνα πέντε και οκτώ πλευρών, ώστε να μπορούν να καθίσουν οι δεκατρείς διοικούντες ιππότες. Κάπως έτσι:
Αρχίζουμε, λοιπόν, να οραματιζόμαστε καθαρώτερα το όλο τοπογραφικό σχέδιο των χαμινείων τζαμιών.
(συνεχίζεται)