ρίν, όμως, πούμε ο,τιδήποτε γιά τον χριστιανισμό, οφείλουμε να συμφωνήσουμε στο γενικό σχήμα της κοινωνικής επαφής καί της κοινωνικής αλλαγής. Ποιό είν’ αυτό; Τί εννοώ;
Έστω, ότι έχουμε δύο κοινωνικές ομάδες, τις Α’ καί Β’. Αυτές μπορεί να είναι δύο γειτονικοί φιλικοί λαοί, ή δύο γειτονικοί εχθρικοί λαοί, ή δύο γειτονικοί αδιάφοροι λαοί, η δύο λαοί οποιοιδήποτε, με οποιαδήποτε αισθήματα μεταξύ τους – κι άσχετο πού κατοικούν (πχ Έλληνες καί Ιάπωνες). Ειδικά σήμερα, η γεωγραφική απόσταση μεταξύ λαών είναι θέμα μερικών ωρών. Περισσότερο καθυστερείς στα αεροδρόμια με τις διαδικασίες, παρά με το αεροπορικό ταξίδι καθ’ εαυτό!
Έπίσης, αυτές οι δύο κοινωνικές ομάδες μπορεί να είναι πχ Έλληνες “εθνικοί” κι Έλληνες χριστιανοί, ή οι ψηφοφόροι των κομμάτων Α’ καί Β’, ή ακόμη καί οι γέροι ενός χωριού, σε σχέση με τους νέους του ίδιου χωριού. Ο,τιδήποτε καί οποιοιδήποτε.
Επειδή, τώρα (αντίθετα απ’ την αγγλική παροιμία), κανένας άνθρωπος δεν είναι “νησί” (δηλ. απομονωμένος), καί καμμία κοινωνική ομάδα δεν είναι “νησί”, οι κοινωνικές ομάδες πάντα έρχονται σε κάποια μορφή επαφής μεταξύ τους. Μερικά μέλη τους, δε, φτάνουν ως το σημείο ν’ αλλάξουν κοινωνική ομάδα – ενσωματωνόμενα στην “απέναντι”. Συνεπώς, το γενικό σχήμα των κοινωνικών επαφών ή/καί αλλαγών είναι το εξής:
Έστω, τώρα, πως εμείς είμαστε της κοινωνικής ομάδας Α’, της “άσπρης”. (Υπ’ όψιν, το άσπρο καί το μαύρο τα έβαλα, απλά γιά να φαίνεται η αντίθεση. Όχι ότι κουβαλάνε τον συμβολισμό του άσπρου καί του μαύρου, ντέ καί καλά.) Τα άτομα των παραλληλογράμμων του σχήματος είναι σαφώς το μέγιστο ποσοστό των δύο κοινωνικών ομάδων, που δίνουν καί τον “τόνο” της παρουσίας της κοινωνικής ομάδας. Τα άτομα των “βελών”, όμως, τί είναι;
Ας σκεφτούμε τί θα μπορούσαν να είναι – σε περίπτωση κατά το μάλλον ή ήττον ειρηνικής επαφής, πάντα.
Τα άτομα του μαύρου βέλους, λοιπόν, μπορεί να είναι:
- Άτομα που θαυμάζουν τη δική μας κοινωνική ομάδα.
- Γαμπροί καί νύφες – άτομα που συνάπτουν γάμο με μέλη της δικής μας ομάδας.
- Άτομα κινούμενα από εξερευνητική περιέργεια, κοσμοπολιτισμό, σνομπισμό – ή τυχοδιωκτικά στοιχεία.
- Άτομα που βρίσκουν καλύτερες συνθήκες (οικονομικές, διαβίωσης, κλίματος) στη δική μας ομάδα.
- Προδότες της δικής τους ομάδας.
- Πράκτορες, που πλησιάζουν την ομάδα μας με σκοπό τη διάβρωσή της.
- Περιπτώσεις μεικτές, με κάποιον συνδυασμό των ανωτέρω.
- Λοιπές περιπτώσεις, που δεν μπορώ να σκεφτώ τώρα.
Το ίδιο ακριβώς είναι καί τα άτομα του λευκού βέλους. Η μόνη διαφορά είναι πως, στην περίπτωση των ατόμων του μαύρου βέλους συνήθως χρησιμοποιούμε θετική ορολογία, γιά να τα χαρακτηρίσουμε. Πχ δεν θα πούμε στα ίσα ότι πρόκειται γιά προδότες της κοινωνικής ομάδας τους, αλλά γιά θαυμαστές του πολιτισμού μας. Στην αντίθετη περίπτωση, δηλ. στα άτομα που εγκαταλείπουν την ομάδα μας μέσω του λευκού βέλους, χρησιμοποιούμε μάλλον αρνητική έως πολύ αρνητική ορολογία. Ακόμη κι ένας άντρας, που παντρεύτηκε γυναίκα της ομάδας Β’, θεωρείται κακόγουστος – ή συμπλεγματικός. (“- Σωθήκαν οι γυναίκες οι δικές μας; Αυτήν βρήκε;”)
Αυτός ακριβώς είναι ο τρόπος, με τον οποίο έρχονται σ’ επαφή ή/καί αλλάζουν οι κοινωνίες. Πάντα θα υπάρχει το μικρό ρεύμα των βελών. Σκέτα, απομονωμένα παραλληλόγραμμα δεν υπήρξαν, καί δεν θα υπάρξουν ποτέ.
Καί, γιά να είμαστε ακριβέστεροι, το παραπάνω σχήμα κάντε το …διπλή μερίδα:
Διότι, κάθε κοινωνική ομάδα χοντρικά διαιρείται σε άρχοντες καί αρχομένους – επειδή από τη φύση τους οι άνθρωποι (καί τ’ ανθρωποειδή) τείνουν να σχηματίζουν ιεραρχικέςκοινωνικές δομές. Συνεπώς, πάντα έχουμε διεργασίες “εκ των άνω” (από τους άρχοντες, δηλαδή), καί παράλληλα “εκ των κάτω” (δηλ. από τον λαό). Οι δε διεργασίες αυτές πάντα αλληλοσυνδέονται.
Όπως καταλαβαίνετε, δεν νοείται ένας άρχοντας να εκδίδει διαταγές καί να μην υπακούεται. Ή, κάποιος να διαπρέψει ως αντιπρόσωπος του λαού (πχ καλός ρήτορας στις λαϊκές συγκεντρώσεις), καί οι εισηγήσεις του να μην εισακούγονται από τους άρχοντες.
Αν, λοιπόν, θέλετε να κάνετε σοβαρές ιστορικές μελέτες, αν θέλετε να καταλάβετε τις βαθύτερες αιτίες καί δομές της μετάβασης από την αρχαιοελληνική θρησκεία στον χριστιανισμό, οφείλετε να θυμάστε απ’ έξω το δεύτερο από τα γενικά μας σχήματα.Να το σταμπάρετε στο μυαλό σας με πυρωμένο σίδερο. Ή, επειδή η “εκπύρωσις” είναι κάτι το λίαν επώδυνο, να το τυπώσετε / να το ζωγραφίσετε / να το κάνετε κέντημα, καί να το βάλετε σε μέρος που να το βλέπετε συνεχώς.
Αλλοιώς, Έλληνες “εθνικοί” κι Έλληνες χριστιανοί θα ταμπουρωθούμε σε χαρακώματα εσαεί, χωρίς να υφίσταται ελπίδα να συνεννοηθούμε ποτέ σε μιά ελάχιστη βάση Ελληνικής συνεκτικής “κόλλας”. Θα κάνουμε ατέρμονες συζητήσεις επί συζητήσεων, καί μάλιστα χαμηλού (ηλίθιου) επιπέδου, αρνούμενοι να δούμε την όποια αλήθεια έχει την κακοτυχία να βρίσκεται έξω απ’ το κεφάλι μας. Μ’ άλλα λόγια, θα βλέπουμε όλα τα καλά στο σπίτι μας, κι όλα τα στραβά στο σπίτι του γείτονα.
Τί ν’ αναφέρω παραδείγματα!… Σκέτη σπατάλη bytes καί bandwidth. Οι μεν βλέπουν μονάχα τη δολοφονία της Υπατίας καί τη σφαγή της Σκυθόπολης, χωρίς να βλέπουν τους “θεούς” τύπου “άλογο του Καλλιγούλα” καί “γιουσουφάκι του Αδριανού” (τον Αντίνοο). Οι δε οραματίζονται μία ενιαία κι αδιάσπαστη παμπάλαιη θρησκευτική γραμμή “Θεόθεν”, που αρχίζει (αγνοώντας επιδεικτικά τους “πεπλανημένους” αρχαίους Έλληνες) απ’ τα περιτετμημένα εβραιοτσοτσόνια των κάθε Αβραάμ καί Μελχισεδέκ καί τα χύσια του Δαυΐδ (“της αγίας σποράς Δαυΐδ”, που λένε καί τα γνωστά “Πορδόκολλα”), καί φτάνει στα σημερινά κομποσχοίνια. (Καλά ξυπνητούρια τους κι αυτωνών.) Αν θέλετε κι από μένα κουβέντα σ’ επίπεδο γυμνασιακού “νέρντ” γκομενακίου Προμηθέας Πυθίας (κτλ κτλ), ή ταλιμπάν αγριεμένων μισογύνηδων “γερόντων” (που περιμένουν πώς καί πώς να πέσει κεραυνός να μας κάψει, εμάς τους αμαρτωλούς – καί ιδίως τις αμαρτωλές, κάτι γυμνίστριες καί κάτι τέτοιες 
), σταματήστε πάραυτα την ανάγνωση του παρόντος, καί πάτε γιά καφέ με τους ομοϊδεάτες σας. Αν όχι… Εδώ είμαι!
), σταματήστε πάραυτα την ανάγνωση του παρόντος, καί πάτε γιά καφέ με τους ομοϊδεάτες σας. Αν όχι… Εδώ είμαι!
Πάντως, με τη μέγιστη βλακεία του “100% άσπρο, 100% μαύρο”, δηλαδή το δίπολο “καλοί-κακοί”, πρέπει να πάρουμε οριστικό διαζύγιο.
x. Ιησούς Χριστός καί χριστιανισμός
Ο Χριστός καί ο χριστιανισμός, λοιπόν…
Κατ’ αρχήν, υπήρξε Χριστός; Αυτό το ερώτημα είναι ήδη παλαιό αρκετών αιώνων, καί η απάντηση είναι πως, αν ψάχνουμε ιστορικές πηγές, όχι. Κι αυτό δεν το λέω εγώ. Το είπαν μέχρι καί θεολόγοι καί ιερωμένοι χριστιανοί. Έστω, καθολικοί καί προτεστάντες (όχι ορθόδοξοι), αλλά σε κάθε περίπτωση κινδύνευε το κεφάλι τους – τότε που τα είπαν αυτά.Ιστορικές πηγές, καί δη από ξένους προς τον χριστιανισμό (διότι, αλλοιώς ισχύει το: “- Ρώτα καί τον αδερφό μου τον ψεύτη!”), που να υποστηρίζουν ξεκάθαρα την ύπαρξη Ιησού Χριστού, είτε δεν υπάρχουν, ή είναι χαλκευμένα κείμενα γραμμένα εκ των υστέρων.
Αυτά κυκλοφορούν στην (ακαδημαϊκή) πιάτσα, καί με σοβαρά επιχειρήματα, δε λέω, αλλά υπάρχει καί μία τρίτη εκδοχή: Οι ιστορικές πηγές, που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη Ιησού Χριστού, να έγιναν καύσιμο γιά τα καζάνια των λουτρών της εποχής εκείνης. Να κυνηγήθηκαν λυσσωδώς καί μεθοδικώς, κι αυτές κι οι συγγραφείς τους,ώστε να μην έμεινε ούτε ένα αντίτυπο …έστω, φανερό. Αυτή την εκδοχή υποστηρίζει ο γράφων, καί θα δείτε παρακάτω γιατί ισχυρίζομαι κάτι τέτοιο.
Περιέργως, όμως (καί πάντα σύμφωνα με όσα ξέρω), ούτε κάν οι χριστιανοί θεολόγοι δεν πρόβαλαν ποτέ αυτή την εκδοχή, ενώ οι επιστήμες της γραφής (παπυρολογία, επιγραφολογία, κτλ κτλ) είναι γεμάτες από παραδείγματα αγρίων επεμβάσεων σε κείμενα. (Συμπεριλαμβανομένων των Ευαγγελίων.) Εδώ επενέβη σε πασίγνωστα παραδοσιακά λαϊκά τραγούδια, χώνοντας δικούς του στίχους μέσα τους, ο ίδιος ο αρχηγός της φιλολογικής ομάδας του Πεισίστρατου, που ανέλαβε την καταγραφή τους γιά να μη …χαθούν – ο Ονομάκριτος! Κι ευτυχώς που τα τραγούδια τα ήξεραν απ’ έξω οι πολλοί, καί τον συλλάβανε στα πράσσα τον μόρτη. Περιμένουμε, επομένως, ν’ άφησαν τίποτε όρθιο οι διάφοροι φανατικοί ανά τους αιώνες;
Κατ’ εμένα, ο Ιησούς Χριστός σαφώς υπήρξε ως ιστορικό πρόσωπο, καί μάλιστα διάφορο του Απολλωνίου Τυανέως. Καί θα σας πω καί το μυστικό, πώς το ξέρω: επειδή οι λογοκριτές της εποχής εκείνης θεώρησαν κάποια αποσπάσματα ανώδυνα, καί δεν τα εξαφάνισαν. (Κούνια που τους κούναγε!…)
- Το πρώτο, είναι (στα Ευαγγέλια) εκεί που κάποιοι πάνε να βρουν τον Χριστό, αλλά δεν γνωρίζουν ποιός είναι. Καί -αν θυμάμαι καλά- ρωτάνε: “- Εσύ είσαι ο Ιησούς, ο επιλεγόμενος Χριστός;”
Εάν σε λένε πχ Γιάννη Παπαδόπουλο (υποθέτω, το πιό συνηθισμένο όνομα στην Ελλάδα), καί σε ρωτήσουν αν εσύ είσαι ο Γιάννης Παπαδόπουλος, απαντάς: “- Ναί, εγώ είμαι ο Γιάννης Παπαδόπουλος.” Εκτός αν υποψιάζεσαι ότι σε πήραν τηλέφωνο απ’ την Εφορία, οπότε απαντάς με την ερώτηση: “- Ποιός είστ’ εσείς;”
Ο Χριστός, όμως, απάντησε …με ερώτηση: “- Ποιόν ήλθατε να δείτε;” Κι επειδή οι επισκέπτες ξαφνιάστηκαν, τους ξαναρωτάει: “- Αλλά ποιόν ήλθατε να δείτε;”
Δε λέω, οι επισκέπτες μπορεί νά ‘τανε καί τελώνες! LOL!!! Όμως… Έ, λοιπόν,τέτοια ντρίμπλα, μονάχα από δάσκαλος του Ζέν καί πάνω! Δεν είναι γιά κοινούς θνητούς αυτά!
Όμως… Έ, λοιπόν,τέτοια ντρίμπλα, μονάχα από δάσκαλος του Ζέν καί πάνω! Δεν είναι γιά κοινούς θνητούς αυτά!- Καί το δεύτερο, είναι η βάπτιση του Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό.
Με δεδομένο ότι -πάντα κατ’ εμένα- το όνομα “Ιορδάνης” είναι παραλλαγή του “Ηριδανός”, Ιησούς Χριστός υπήρξε οριστικά, πάει καί τελείωσε. Οι εξηγήσεις, λιγάκι παρακάτω.
(συνεχίζεται)