Όπως ίσως θα έχετε πληροφορηθεί, στη συνέντευξη της ΓΣΕΕ στη Θεσσαλονίκη, μόνο ξύλο δεν έπαιξαν οι κ. Παναγόπουλος και Φωτόπουλος. Ο δεύτερος, γνωστός πασόκος του συνδικαλισμού που άλλαξε χρωματισμό, κατηγόρησε τον πρώτο ουσιαστικά ότι ξεπούλησε τους αγώνες των εργαζόμενων.
«Η ηγεσία της ΓΣEΕ δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, αλλά περιορίζεται σε ρόλο παρατηρητή και σχολιαστή των εξελίξεων», είπε ο κ. Φωτόπουλος που είναι «μπες – βγες» στον ΣΥΡΙΖΑ και συνέχισε: Το συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί να βάλει «δυναμίτη στα θεμέλια του συστήματος», με «εκρηκτική ύλη» την έκθεση του Ινστιτούτου της ΓΣΕΕ.
Άμεσα απάντησε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ ο οποίος μάλλον… θίχθηκε με όσα άκουσε και είπε: «Θα μπορούσα να απαντήσω όπως ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο οποίος όταν τον κατηγόρησαν για κάτι ρώτησε: ποιος το είπε; Όταν του είπαν το όνομα του κατηγόρου, απάντησε: δεν έχει σημασία». Παράλληλα επισήμανε πώς όσο είναι πρόεδρος δεν θα επιτρέψει να γίνει η ΓΣΕΕ «ρεντίκολο και διαλυμένο παραμάγαζο κανενός κόμματος».
Υπεραμύνθηκε των αγώνων των συνδικάτων και ανέφερε πως όσοι υποστηρίζουν το αντίθετο «δεν είναι αναρχοσυνδικαλιστές, αλλά είναι βαθιά νυχτωμένοι και άσχετοι», ενώ έριξε πίσω το γάντι στον επικριτή του: «Ο Νίκος Φωτόπουλος να μας πει αν υπάρχει σήμερα ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, ΕΤΕ-ΔΕΗ και γενικά συνδικαλισμός στη ΔΕΗ», είπε χαρακτηριστικά.
Και μέσα σ’ αυτή την πολύ ωραία ατμόσφαιρα κύλησε η συνέντευξη τύπου που παρ’ ολίγον να εξελιχθεί σε αγώνα μποξ.
Όμως, πέρα από τις ανοησίες των δύο «παλαίμαχων» συνδικαλιστών, άλλοτε συντρόφων στην ίδια παράταξη και σήμερα άσπονδων εχθρών, αυτό που έχει σημασία να τονιστεί είναι ο «θάνατος του συνδικαλισμού» όπως τον εννοούσαν όλοι αυτοί τα χρόνια της μεταπολίτευσης. Δείχνει την κατάντια στην οποία που έχει περιέλθει η ΓΣΕΕ και όλα τα σωματεία που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν τους εργαζόμενους. Το βλέπουμε άλλωστε και στην ΟΛΜΕ όπου ο Κοτσυφάκης μοιάζει με τον Τσίπρα με… μουστάκι και τιράντες. Είτε μιλάει ο ένας είτε ο άλλος, ένα και το αυτό. Κάποιοι επιδιώκουν ακόμη και σήμερα να αναβιώσουν τον κομματικό συνδικαλισμό. Ο Φωτόπουλος ή ο Κοτσυφάκης θέλουν με κάθε τρόπο να εγκαταστήσουν στην ελληνική κοινωνία αντίστοιχα συνδικαλιστικά μαγαζάκια σαν κι αυτά που υπήρχαν τις προηγούμενες δεκαετίες. Ο δε Παναγόπουλος θέλει να διατηρήσει ένα ψοφοδεές συνδικαλιστικό κίνημα που ξεπουλήθηκε στους Πασόκους και τώρα που δεν υπάρχει το ΠΑΣΟΚ, έχει πάθει κρίση ταυτότητας.
Αυτός ο άθλιος συνδικαλισμός που κάποιοι θέλουν να διατηρήσουν, πρέπει να πεθάνει. Εδώ και τώρα.