γράφων δεν συνηθίζει ν’ ανεβάζει αναρτήσεις σχετικές με θρησκευτικά θέματα. Εκτός που τυγχάνει καραμπινάτος αμαρτωλός, δεν είναι ούτε “θεούσος”, ούτε μοδόπληκτος απ’ τη μόδα της “νεορθοδοξίας”. Τ’ είν’ αυτό το τελευταίο, τώρα, έ;Εκτός απ’ τους φανατικούς χριστιανούς “παλαιάς κοπής”, δηλαδή κάτι τύπους με εμφάνιση συνταξιούχων θεολόγων, βλέπε συντηρητικό κούρεμα, συντηρητικά κοστούμια κτλ (που, να πω την αμαρτία μου: δεν τους ξεχωρίζω απ’ τους γιαχωβάδες! χέχέ!!! :-) ), καί κάτι κυρίες με μακριές φούστες καί κώτσο στα μαλλιά, τα τελευταία είκοσι-τριάντα χρόνια εμφανίστηκαν κάτι φρούτα, που ναί μεν μπορεί να φοράνε σκουλαρίκια καί κοντοβράκια, ή να ξέρουν όλον τον Μάρξ απέξω, αλλά τους βλέπεις ταυτόχρονα πχ να τσιτάρουν ρητά από λόγους του …Ιωάννη του Χρυσοστόμου με περισσή ευκολία! Καί κάθε τρεις καί λίγο ρίχνουν κι ένα ταξιδάκι στο “Όροc”, να “πάρουν ευλογία”.
Σ’ ένα απ’ αυτά τα παλληκάρια, δεν κρατήθηκα, καί του την είπα! “- Τί τη θες την ευλογία απ’ το Όροc, καί θα πας ολόκληρο ταξίδι; Κάτσε, ρέ, στην παραλιακή, καί πιές μιά φραπεδούμπα! Το ίδιο ωραία θα αισθανθείς!”
Με αγριοκοίταξε, αλλ’ αγρίεψα χειρότερα.
“- Καί τ’ είν’ ο Θεός, ρέ; Τεχνητός δορυφόρος με gps, να σου δίνει ευλογία νοτίως της Ουρανουπόλεως, αλλά βορείως …γιόκ;”
Τί να πείς… Άλλος μαλάκας του είδους, πάλι, με αποκάλεσε “άθεον”, επειδή του είπα ότι το δήθεν θεοσεβές Βυζάντιο, που αυτός ονειρευόταν ως ιδανικό, ήταν γεμάτο από συνομωσίες, ίντριγκες, φόνους (καί η παλαιά, αλλά καί η νέα Αγία Σοφία μαγαρίστηκαν από φόνους αυτοκρατόρων εκεί μέσα), καί κάθε μορφής παλιανθρωπιά.
Αποκορύφωμα της μοδοπληξίας αυτού του είδους αποτελούν κάτι Ματατζήδες με …κομποσχοίνια (όρα, αναγνώστη μου, πρόσφατες φωτογραφίες της ειδησεογραφίας), που όμως δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα να σπάζουν τα κεφάλια των χωρικών στις Σκουριές.
Ο γράφων, λοιπόν, δεν έχει πληγεί από τέτοιου είδους σχιζοφρένεια. Οφείλω δε να προσθέσω ότι εμένα οι ιερατικοί τίτλοι δεν μου λένε απολύτως τίποτε, διότι η παροιμία “Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά!” είναι σοφή. Τα δε περί πενίας καί υπακοής κτλ, τ’ ακούω βερεσέ. Άλλως τε, καλόγερος ήταν αυτός, που μας φόρεσε καπέλλο (φέσι, γιά να είμαι ακριβής! :-) ) τους Τουρκαλάδες γιά σχεδόν μία χιλιετία, μισή από την οποία ήμασταν υποτακτικοί τους!… καί συνεχίζουμε να τους έχουμε βάρος. Είτε σ’ αρέσει, είτε όχι, αναγνώστη μου, χάρη στις βρωμερές συνομωσίες του Μιχαήλ Ψελλού υπηρετεί σήμερα το κάθε Ελληνόπουλο διετή θητεία στα σύνορα.
Όλοι κρινόμαστε. Με ράσα, ή χωρίς. Ουδείς βρίσκεται στο απυρόβλητο. Η δε κοινωνία των κατοίκων του Αγίου Όρους αποτελεί μικρογραφία της απέξω κοινωνίας. Δεν αποτελείται 100% από εξ ορισμού αγίους.
Ρητέον επίσης ότι ο γράφων αποφεύγει τις μόδες χειρότερα απ’ ό,τι ο διάολος το λιβάνι… διότι οι μόδες χαλάνε τα πάντα. Τα μετατρέπουν ανεπιστρεπτί σε σκουπίδια. Έχω δικαιωθεί πολλές φορές. Θέλετε παράδειγμα; Ψάξτε να βρείτε καλοκάγαθο χωρικό, που στην ταβέρνα του θα φάτε φρέσκα, αγνά προϊόντα σε χαμηλή τιμή! Σιγά μη βρείτε! (Εμένα, σ’ ένα χωριό, προσπάθησαν να μου πουλήσουν “γαλοτύρι”, βγαλμένο… από πλαστικό κουβά γνωστής βιομηχανίας! Η δικαιολογία τους; “- Μα… το γράφει η ετικέτα!” !!!!!! Λες καί μιλούσαν σε άσχετον!) Ή, ψάξτε να βρείτε απάτητη παραλία χωρίς σκουπίδια! (Είδες ο τουρισμός;…)
Ή, ψάξτε να βρείτε …γνήσιον …αριστερό, που απεχθάνεται το βρωμερό χρήμα των διαφόρων επιδοτήσεων της “ΕΟΚ καί ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο”, καί δεν θα το τσεπώσει σε πρώτη ευκαιρία!
Όμως, παρά την μη συμμετοχή μου σε “νεορθόδοξα” δρώμενα, φοβάμαι ότι θα δικαιωθώ ακόμη μία φορά, εξ ού καί το σημερινό άρθρο.
- Ναί, αλλά αφού μας αράδιασες όλα τα παραπάνω, εφ’ όσον είσαι άτομο “εκτός νυμφώνος”, τί σε νοιάζ’ εσένα, ρε Εργοδότη, γιά τους Εσφιγμενίτες; Άσε να τα πεί κανάς άλλος, …αρμοδιώτερος!
Διότι, αναγνώστη μου, η εδώ διαφαινόμενη καταστροφή θα είναι καί τρομερή, καί μη αντιστρεπτή.
Με νοιάζει και προσωπικά, διότι συγκινούμαι όταν βλέπω τέτοια σκυλίσια αφοσίωση σε αρχές. Όταν όλα καταρρέουν, όταν το πάν απόλλυται, να βλέπω άτομα νά ‘χουν στυλώσει τα πόδια τους, γιά να υπερασπιστούν αυτό που φαίνεται χαμένο! Να βλέπω άτομα να φυλάνε Θερμοπύλες!
Κι εγώ μαζί τους, τότε – ανάμεσα στους Θεσπιείς!
Θες ότ’ είμαι καί ρομαντικός (τρομάρα μου), ακόμη καί αντίπαλος νά ‘ναι ο εις αρχάς υπείκων, θ’ αποδώσω τιμές!
Το Άγιο Όρος, λοιπόν, πέρασε από μύρια ιστορικά κύματα. Με τα πάνω του καί τα κάτω του. Με καταστροφές από επιδρομές βαρβάρων, αλλά καί εσωτερικά σκάνδαλα (όπως της Αθωνιάδος Σχολής, που έκλεισε – ή κλοπές ιστορικών κειμηλίων, κτλ).
Τέλος πάντων, περνώντας απ’ όλες αυτές τις μπόρες, συνέχισε καί κράτησε την παράδοσή του. Αλλά στις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα άρχισε να το παρασέρνει η δίνη της εποχής.
Δεν γνωρίζω αν οι παλιότερες εποχές ήταν ευσεβέστερες, καί τώρα πρόσφατα αρχίσαμε τα κολλητιλίκια με τον Οξαποδώ – αν καί η συστηματική μελέτη της Ιστορίας αποκλείει τέτοια επιπόλαια συμπεράσματα. Συνοπτικώς: από ηθικής πλευράς, καί τότε, καί σήμερα, τα ίδια σκ.τά με το συμπάθειο!
Ωστόσο, οι τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα καί οι πρώτες του 21ου, που διανύσαμε, είναι το κάτι άλλο – καί χωρίς ιστορικό προηγούμενο. Οι άνθρωποι χορεύουν έναν τρελλό χορό, που τον επιβάλλουν τα παγκόσμιας εμβέλειας ΜΜ”Ε”. Οι ιδέες (εκατό στη δεκάρα) αλλάζουν πεντέξη φορές ημερησίως. Δεν υπάρχει σταθερό σημείο πουθενά, καί δεν έχεις από πού να πιαστείς καί τί να θεωρήσεις ως δεδομένο. Κι ό,τι παραμένει σταθερό (βλέπε: Άγιο Όρος) μπαίνει στο μάτι των τυφωνικών / τιτανικών δυνάμεων της διάλυσης καί του χάους.
Λοιπόν, πάντα υπήρχαν επισκέπτες στο Άγιο Όρος, καί πάντα τα μοναστήρια προσέφεραν καταλύματα. Αλλά υπήρχαν κάποιες σταθερές. Πχ οι περισσότεροι επισκέπτες είχαν μία δεδομένη θρησκευτικότητα, κι από κοντά κολλούσαν στις παρέες καί κάποιοι ιστοριοδίφες, ή απλώς περίεργοι. Όλοι αυτοί, δέ, είχαν συνειδητοποιήσει ότι οι καλόγεροι έχουν μεγάλες θρησκευτικές εορτές τις …μισές μέρες του έτους (καί με διαφορά φάσεως από το νέο ημερολόγιο, οπότε οι καλογερικές γιορτές πέφτανε επάνω σε εργάσιμες των λαϊκών), καί δεν πήγαιναν να ενοχλήσουν κάθε τρεις καί λίγο. Με τις διαρκείς νηστείες, μάλιστα, το φαγητό στις μονές ήταν …αποτρεπτικό! (Γνωρίζω κοιλαρά καί κοιλιόδουλο “γκουρμέ” καλοφαγά, που πήγε -πριν αρκετές δεκαετίες- ως μέλος παρέας στο Άγιο Όρος Δεκαπενταύγουστο, και τον περίμεναν …μελιτζάνες “μπλούμ”! Καί δη, …ξεροσφύρι! Ούτε ψωμί δεν του δώσανε! Έφυγε τρέχοντας, περιττό να σας πω – καί δεν ήθελε να ξανακούσει γιά μοναστήρια καί τέτοια!
)
Τελευταία, όμως, από τη στιγμή που άρχισαν διάφορα νεοχριστιανόπληκτα άτομα να “πετάγονται” στο “Όροc” γιά να πάρουν ευλογία απ’ τον πνευματικό γιά …ψύλλου πήδημα, ήταν θέμα χρόνου ν’ ανοίξουν γιά τους καλόγερους …προοπτικές …καρριέρας ξενοδόχων κι εστιατόρων.
(συνεχίζεται)
http://ergdhmerg.wordpress.com