 |
Μάτια...στο διάστημα!
|
|
| Μάτια...στο διάστημα! |
Το ESO είναι ένας διακυβερνητικός οργανισμός έρευνας με 15 κράτη μέλη, που ιδρύθηκε το 1962. Παρατηρεί από το νότιο ημισφαίριο, από το 1966, και συνεχίζει να επεκτείνει τις εγκαταστάσεις του μέχρι και σήμερα. Οι τοποθεσίες είναι: η La Silla (η οποία φιλοξενεί το Νέας Τεχνολογίας Τηλεσκόπιο-NTT), το Paranal (σπίτι του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου-VLT) και το Llano de Chajnantor (το οποίο φιλοξενεί τα τηλεσκόπια APEX και ALMA). Η κατασκευή του νεότερου έργου στην έρημο της Χιλής -το Ευρωπαϊκό Εξαιρετικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο (E-ELT), ένα τηλεσκόπιο της τάξη των 40 μέτρων- αναμένεται να ξεκινήσει αργότερα μέσα στο έτος, στο Cerro Armazones.
Δείτε μερικές εντυπωσιακές φωτογραφίες από τα παρατηρητήρια του ESO, καθώς και μερικές από τις αστρονομικές εικόνες που έχει συλλέξει στο πέρασμα των χρόνων.
01.
Καθώς η Πανσέληνος ολοκληρώνεται, ο Ήλιος είναι έτοιμος να ανατείλει στον απέναντι ορίζοντα. Το τηλεσκόπιο VLT του ESO, έχει ήδη κλείσει τα μάτια του μετά από μια μακρά νύχτα παρατηρήσεων, καθώς οι χειριστές του τηλεσκοπίου και οι αστρονόμοι κοιμούνται, ενώ οι τεχνικοί, οι μηχανικοί και οι αστρονόμοι ημέρας, ξυπνούν για μια νέα ημέρα δουλειάς. Οι διεργασίες δεν σταματούν ποτέ, στο πιο παραγωγικό αστρονομικό επίγειο παρατηρητήριο στον κόσμο. Το μέλος του προσωπικού του ESO, Gordon Gillet, χαιρέτισε την καινούργια ημέρα με τη σύλληψη αυτής της εκπληκτικής εικόνας, 14 χιλιόμετρα μακριά, στο δρόμο προς το κοντινό Cerro Armazones. (Φωτογράφος: ESO/Gordon Gillet)
02.
Η θέα του οροπεδίου Chajnantor δείχνει την τοποθεσία του τηλεσκοπίου ALMA, σε μία φωτογραφία που έχει ληφθεί κοντά στην κορυφή του Cerro Chico. Ο Babak Tafreshi, Εκπρόσωπος Φωτογραφίας του ESO, έχει καταφέρει να αποτυπώσει την αίσθηση της εμπειρίας στην τοποθεσία του ALMA, 5.000 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, στις Άνδεις της Χιλής. Όταν το τηλεσκόπιο ολοκληρωθεί μέσα στο 2013, θα υπάρχει ένα σύνολο από 66 τέτοιες κεραίες σε συστοιχία, που θα λειτουργούν μαζί. Το ALMA, έχει ήδη φέρει την επανάσταση στο πώς οι αστρονόμοι μελετούν το σύμπαν, σε μήκη κύματος χιλιοστών και υπό-χιλιοστών. Ακόμη και με μια σειρά από επιμέρους κεραίες, το ALMA είναι πιο ισχυρό από ό,τι οποιοδήποτε προηγούμενο τηλεσκόπιο σε αυτά τα μήκη κύματος, δίνοντας στους αστρονόμους μια άνευ προηγουμένου δυνατότητα να μελετήσουν το ψυχρό σύμπαν: μοριακά αέρια και σκόνη, καθώς και την ακτινοβολία υποβάθρου του Big Bang (υπόλειμμα της ακτινοβολίας που εξέπεμπε το σύμπαν όταν βρισκόταν σε κατάσταση εξαιρετικά μεγάλων θερμοκρασιών και πιέσεων) (ESO/Babak Tafreshi)
03.
Μία δέσμη λέιζερ λάμπει από το τηλεσκόπιο VLT, τρυπώντας τους σκοτεινούς ουρανούς της Χιλής, με αποστολή να βοηθήσει τους αστρονόμους να εξερευνήσουν τα πέρατα του σύμπαντος. Όλοι έχουμε κοιτάξει ψηλά στον ουρανό τη νύχτα για να δούμε τα αστέρια που λαμπυρίζουν ήρεμα, καθώς η ταραχώδης ατμόσφαιρα της Γης κάνει το φως τους να τρεμοπαίζει. Ενώ είναι ένα όμορφο θέαμα, δημιουργεί προβλήματα στους αστρονόμους, οι οποίοι θέλουν την καθαρότερη δυνατή θέα. Για να τους βοηθήσει να το επιτύχουν αυτό, επαγγελματίες αστρονόμοι χρησιμοποιούν κάτι που ακούγεται σαν να είναι προϊόν επιστημονικής φαντασίας: ένα λέιζερ οδηγό των αστεριών, το οποίο δημιουργεί ένα τεχνητό άστρο 90 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της Γης. Το λέιζερ ενεργοποιεί άτομα με υψηλή περιεκτικότητα σε νάτριο στη μεσόσφαιρα της Γης, κάνοντάς τα να λάμπουν και δημιουργώντας μια φωτεινή κουκκίδα που φαίνεται να είναι ένα αστέρι φτιαγμένο από τον άνθρωπο. Οι παρατηρήσεις του τρόπου με τον οποίο λάμπει αυτό το «αστέρι», οδηγούν σε ρυθμίσεις του προσαρμοζόμενου οπτικού συστήματος του VLT, ελέγχοντας ένα κάτοπτρο παραμόρφωσης στο τηλεσκόπιο, ώστε να αποκατασταθεί η εικόνα του άστρου με μεγαλύτερη ευκρίνεια. Με τον τρόπο αυτό, το σύστημα επίσης αντισταθμίζει την στρεβλωτική επίδραση της ατμόσφαιρας στην περιοχή γύρω από το τεχνητό αστέρι. Το τελικό αποτέλεσμα είναι μία εξαιρετικά καθαρή θέα του ουρανού, που επιτρέπει στους αστρονόμους του ESO να κάνουν εκπληκτικές παρατηρήσεις του σύμπαντος, σχεδόν σαν το VLT να βρισκόταν πάνω από την ατμόσφαιρα στο διάστημα (ESO/G. Huedepohl)
04.
Αυτή η εικόνα του νεφελώματος Helix (NGC 7293), δημιουργήθηκε από τις εικόνες που λαμβάνονται χρησιμοποιώντας την WFI, μία αστρονομική κάμερα συνδεδεμένη με το τηλεσκόπιο Max-Planck Society/ESO, στο παρατηρητήριο της La Silla. Η μπλε-πράσινη λάμψη στο κέντρο του Helix, προέρχεται από άτομα οξυγόνου που λάμπουν υπό τις επιδράσεις της έντονης υπεριώδους ακτινοβολίας του κεντρικού αστεριού των 120.000 βαθμών Κελσίου, αλλά και του θερμού αερίου. Λίγο πιο έξω από το αστέρι, το κόκκινο χρώμα από το υδρογόνο και το άζωτο, είναι πιο εμφανές. Μια προσεκτική ματιά στο κεντρικό τμήμα αυτού του αντικειμένου, αποκαλύπτει και πολλούς απομακρυσμένους γαλαξίες που φαίνονται δεξιά, μέσα από το αραιά εξαπλωμένο λαμπερό αέριο (ESO)
05.
Ηλικίας πολλών δισεκατομμυρίων ετών, αλλά εξακολουθεί να αστράφτει λαμπερά, το NGC 2257 είναι ένα σφαιρικό σύμπλεγμα, με όνομα που δίνεται για τις σχεδόν σφαιρικές συγκεντρώσεις των άστρων που περιστρέφονται γύρω από γαλαξιακούς πυρήνες, αλλά συχνά βρίσκονται μακριά, έξω από τα κέντρα της ατμόσφαιρας των γαλαξιών. Το NGC 2257, βρίσκεται στα προάστια του Μεγάλου Νέφους του Μαγγελάνου (LMC), ένας γαλαξίας δορυφόρος του δικού μας γαλαξία. Η εικόνα είναι κατασκευασμένη από δεδομένα που λαμβάνονται με το όργανο Wide Field Imager στο τηλεσκόπιο MPG/ESO στη La Silla, ως μέρος του σχεδίου ESO Imaging Survey, το οποίο είχε προγραμματιστεί να κάνει δημόσιες έρευνες απεικόνισης για τον προσδιορισμό στόχων για μετέπειτα παρατηρήσεις με το VLT (ESO)
06.
Η όψη του οροπεδίου Chajnantor, με τις κεραίες ALMA να εκτείνονται κατά μήκος του απόκοσμου τοπίου. Μερικά γνωστά ουράνια αντικείμενα, μπορεί να δει κανείς στο νυχτερινό ουρανό πίσω από αυτές. Αυτοί οι κρυστάλλινοι νυχτερινοί ουρανοί, δικαιολογούν το γιατί η Χιλή είναι το σπίτι όχι μόνο του ALMA, αλλά και πολλών άλλων αστρονομικών παρατηρητηρίων. Σε πρώτο πλάνο, οι κεραίες του ALMA διαμέτρου 12 μέτρων σε δράση, οι οποίες εργάζονται ως ένα γιγάντιο τηλεσκόπιο. Στα άκρα και αριστερά, ένα σύμπλεγμα μικρότερων κεραιών 7 μέτρων για τη συμπαγή συστοιχία ALMA, φαίνεται να φωτίζεται. Η ημισέληνος, αν και δεν είναι ορατή σε αυτή την εικόνα, ρίχνει έντονες σκιές σε όλες τις κεραίες. Στον ουρανό πάνω από τις κεραίες, το πιο σημαντικό λαμπρό «αστέρι» στα αριστερά της εικόνας, είναι στην πραγματικότητα ο πλανήτης Δίας. Το Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου (LMC) μπορεί επίσης να φανεί καθαρά στα δεξιά, ακριβώς πάνω από την πιο δεξιά κεραία. Στο αριστερό άκρο της εικόνας, ακριβώς αριστερά από τις κεραίες στο προσκήνιο, είναι η επιμήκης μουτζούρα του γαλαξία της Ανδρομέδας. Ο γαλαξίας αυτός, ο οποίος βρίσκεται περισσότερες από δέκα φορές πιο μακριά από ό,τι τα Νέφη του Μαγγελάνου, είναι ο πλησιέστερος μεγάλος γειτονικός μας γαλαξίας. Παρόλο που μόνο η πιο κεντρική περιοχή του είναι εμφανής σε αυτή την εικόνα, ο γαλαξίας εκτείνεται σε ισοδύναμο έξι πλήρων φεγγαριών στον ουρανό (ESO/Babak Tafreshi)
07.
Ο συσχετιστής ALMA, ένας από τους ισχυρότερους υπέρ υπολογιστές στον κόσμο, πλήρως εγκατεστημένος και δοκιμασμένος στην απομακρυσμένη περιοχή μεγάλου υψομέτρου, στις Άνδεις της βόρειας Χιλής. Αυτή η ευρυγώνια λήψη παρουσιάζει μερικές από τις βαθμίδες του συσχετιστή ALMA στο Τεχνικό Κτήριο της τοποθεσίας. Το πλήρες σύστημα έχει τέσσερα πανομοιότυπα τμήματα με περισσότερους από 134 εκατομμύρια επεξεργαστές, εκτελώντας έως και 17 τετράκις εκατομμύρια πράξεις ανά δευτερόλεπτο (ESO)
08.
Επιστήμονες εργάζονται στο σταθμό ελέγχου του τηλεσκοπίου του σχεδίου ALMA, στο οροπέδιο Chajnantor της ερήμου Ατακάμα, περίπου 1.500 χιλιόμετρα βόρεια του Σαντιάγκο της Χιλής (1 Οκτωβρίου 2011, Martin Bernetti/AFP/Getty Images)
09.
Ένας από τους πιο διάσημους σπειροειδείς γαλαξίες είναι ο Messier 104, ευρέως γνωστός ως «Sombrero» λόγω της ιδιαίτερης μορφής του. Βρίσκεται απέναντι από τον αστερισμό της Παρθένου, σε απόσταση περίπου 30 εκατομμυρίων ετών φωτός (ESO/IDA/Danish 1.5 m/R. Gendler and J.-E. Ovaldsen)
10.
Η εικόνα του νεφελώματος Horsehead με το άμεσο περιβάλλον του. Δημιουργήθηκε από τρεις εικόνες, η λήψη των οποίων έγινε την 1η Φεβρουαρίου του 2000 (ESO)
11.
Αυτή η εικόνα που ελήφθη με το τηλεσκόπιο VLT Survey (VST), δείχνει ότι υπάρχει ευρεία ποικιλία αλληλεπιδρώντων γαλαξιών στο νεαρό σμήνος γαλαξιών Hercules. Η ευκρίνεια της εικόνας και του μεγάλου αριθμού των αντικειμένων που συλλαμβάνονται σε λιγότερες από τρεις ώρες παρατηρήσεων, μαρτυρούν τη μεγάλη δύναμη του VST και της OmegaCAM κάμεράς του, για να εξερευνήσουν το κοντινό σύμπαν (ESO/INAF-VST/OmegaCAM)
12.
Η κατοικία των αστρονόμων του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου (ESO) στο Παρατηρητήριο Cerro Paranal, σε μία φωτογραφία που ελήφθη στις 15 Σεπτεμβρίου του 2008. Η κατοικία κτίστηκε κάτω από το έδαφος, για να ελαχιστοποιηθούν οι επιπτώσεις στο περιβάλλον και να αποφευχθεί η αλλοίωση του νυχτερινού ουρανού από το τεχνητό φως. Η τοποθεσία αυτή, χρησιμοποιήθηκε το 2008 και ως ένα από τα μέρη γυρισμάτων για την ταινία του James Bond, «Quantum of Solace» (Martin Bernetti/AFP/Getty Images)
13.
Η πισίνα στο εσωτερικό της κατοικίας των αστρονόμων του ESO (15 Σεπτεμβρίου 2008, Martin Bernetti/AFP/Getty Images)
14.
Μια συστοιχία κεραιών στην έρημο της Ατακάμα, υπό κατασκευή. Το σχέδιο ALMA, θα συντίθεται αρχικά από 66 κεραίες, με μία κύρια συστοιχία 50 κεραιών των 12 μέτρων, οι οποίες μπορεί να εξαπλωθούν σε αποστάσεις από 150 μέτρα έως 16 χιλιόμετρα. Εκτός από την κύρια συστοιχία, το σχέδιο ALMA θα περιέχει μία συμπαγή συστοιχία η οποία θα αποτελείται από τέσσερις κεραίες των 12 μέτρων και δώδεκα κεραίες των 7 μέτρων. Με τη χρήση της τεχνικής της συμβολομετρίας (interferometry), το ALMA θα λειτουργήσει ως ένα ενιαίο γιγάντιο τηλεσκόπιο, επιτρέποντας στους αστρονόμους να παρατηρήσουν το ψυχρό σύμπαν με πρωτοφανή ευαισθησία και ανάλυση (ESO/NAOJ/NRAO/W. Garnier)
15.
Ο Πρίγκιπας Φελίπε της Ισπανίας και η σύζυγός του Πριγκίπισσα Λετίσια, κατά την επίσκεψή τους στο παρατηρητήριο του ESO στο Cerro Paranal (24 Νοεμβρίου 2011, Reuters/Felipe Trueba)
16.
Ο KMOS φασματογράφος, κατά τη διάρκεια δοκιμών στο Κέντρο Αστρονομίας και Τεχνολογίας του Εδιμβούργου στο Ηνωμένο Βασίλειο, πριν από την αποστολή του στη Χιλή, για να γίνει ένα νέο, ισχυρό εργαλείο για το τηλεσκόπιο VLT. Οι 24 ρομποτικοί βραχίονες, είναι ορατοί (STFC/UKATC/ESO)
17.
Η περίφημη ουρά του Κομήτη McNaught, σε μια εκπληκτική όψη πάνω από την πλατφόρμα του VLT, τον Ιανουάριο του 2007 (ESO/H.H.Heyer)
18.
Ραδιοτηλεσκοπικές κεραίες του σχεδίου ALMA, στο οροπέδιο Chajnantor (1 Οκτωβρίου 2011, Martin Bernetti/AFP/Getty Images)
19.
Σε αυτή την εικόνα που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 25 Απριλίου του 2011, τραβηγμένη από την κορυφή του Cerro Paranal, οι ατμοσφαιρικές συνθήκες είναι τόσο εξαιρετικές, ώστε φευγαλέα γεγονότα όπως το «πράσινο φλας» του Ήλιου που δύει (μία μικρή πράσινη κηλίδα πάνω από τον Ήλιο, διάρκειας ενός-δύο δευτερολέπτων), παρατηρούνται σχετικά συχνά. Ο Ηλεκτρονικός Μηχανικός του ESO, Gerhard Hudeepohl, συνέλαβε ένα ακόμη πιο σπάνιο θέαμα: ένα «πράσινο φλας» από τη Σελήνη, αντί του Ήλιου (Reuters/ESO/G. Huedepohl)
20.
Το διαμέτρου 8,2 μέτρων κύριο κάτοπτρο του τηλεσκοπίου Antu, καθαρίζεται με τη χρήση αερίου («χιονιού») διοξειδίου του άνθρακα. Ενώ το περίβλημα του τηλεσκοπίου διατηρείται εξαιρετικά καθαρό, τα κάτοπτρα εκτίθενται στα στοιχεία της φύσης κατά τη διάρκεια των παρατηρήσεων. Κατά συνέπεια, η σκόνη από την έρημο συσσωρεύεται αργά πάνω στην επιφάνεια του κατόπτρου, καθιστώντας το λιγότερο ανακλαστικό με την πάροδο του χρόνου. Η επιφάνεια του κατόπτρου είναι τόσο ευαίσθητη, ώστε τα κανονικά καθαριστικά που χρησιμοποιούνται για τους οικιακές καθρέφτες, δεν είναι κατάλληλα. Τα παρατηρητήρια έχουν αναπτύξει και άλλες μεθόδους, όπως αυτή της φωτογραφίας. Οι μικροσκοπικές νιφάδες διοξειδίου του άνθρακα, έχουν μια θερμοκρασία της τάξης των 80 βαθμών Κελσίου υπό του μηδενός. Όταν προσγειωθούν στο κάτοπτρο, το οποίο είναι σε θερμοκρασία δωματίου, προκαλούνται μικροσκοπικές «εκρήξεις» οι οποίες αποσπούν τους κόκκους σκόνης από την επιφάνειά του. Έτσι, η σκόνη αιωρείται μακριά, αφήνοντας καθαρό το κάτοπτρο (ESO/Y. Beletsky)
21.
Ο δυναμισμός του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου (VLT) του ESO σε λειτουργία, αποτυπώνεται θαυμάσια σε αυτή την ασυνήθιστη φωτογραφία, η οποία ελήφθη λίγο μετά τη δύση, με το τηλεσκόπιο να ξεκινά το έργο του. Μια εκτεταμένη διάρκεια λήψης 26 δευτερολέπτων, επέτρεψε στον Gerhard Huedepohl να καταγράψει την κίνηση του θόλου, κοιτάζοντας προς τα έξω μέσα από το άνοιγμά του, καθώς το σύστημα βρισκόταν σε πλήρη δράση. Τα περιστρεφόμενα τοιχώματα του θόλου μοιάζουν με έναν αιθέριο στροβιλισμό, μέσω του οποίου μπορούμε να δούμε ένα κομμάτι από την έρημο Ατακάμα, ενώ ο καθαρός ουρανός κατά το σούρουπο παρέχει μια νότα δροσερού μπλε (ESO/Gerhard Huedepohl)
22.
Η έγχρωμη εικόνα του Κενταύρου Α, αποκαλύπτει τους λοβούς και τους πίδακες που προέρχονται από την κεντρική μαύρη τρύπα του ενεργού γαλαξία. Αυτή είναι μία σύνθετη εικόνα που λαμβάνεται από τρία όργανα τα οποία λειτουργούν σε πολύ διαφορετικά μήκη κύματος, και ξεχωρίζουν αντίστοιχα μέσω του πορτοκαλί και του μπλε χρώματος, αλλά και από τα δεδομένα ορατού φωτός από τη La Silla, τα οποία δείχνουν τα αστέρια και τη χαρακτηριστική λωρίδα σκόνης του γαλαξία, πολύ κοντά προς το «πραγματικό χρώμα» (ESO/WFI, Optical; MPIfR/ESO/APEX/A.Weiss et al., Submillimeter; NASA/CXC/CfA/R.Kraft et al., X-ray)
23.
Παρατηρήσεις χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο ALMA, έχουν αποκαλύψει μια απροσδόκητη σπειροειδή δομή του υλικού γύρω από το παλιό αστέρι R Sculptoris. Αυτό το χαρακτηριστικό, δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ ξανά παλιότερα και είναι πιθανόν να προκλήθηκε από ένα κρυφό αστέρι-σύντροφο, σε τροχιά γύρω από το R Sculptoris. Αυτή η όψη μέσω των νέων δεδομένων που παρέχει το ALMA, αποκαλύπτει το κέλυφος γύρω από το αστέρι με τον εξωτερικό κυκλικό δακτύλιο, καθώς και μια πολύ σαφή σπειροειδή δομή στο εσωτερικό υλικό (ALMA/ESO/NAOJ/NRAO/Μ. Maercker)
24.
Ο συνδυασμός της ορατής εικόνας και της κοντινής υπέρυθρης εικόνας από το σκοτεινό νέφος Barnard 68, με τη χρήση του τηλεσκοπίου VLT Antu και του οργάνου FORS1 (Μάρτιος 1999). Σε αυτά τα μήκη κύματος, το μικρό νέφος είναι εντελώς αδιαφανές εξαιτίας της συσκότισης των σωματιδίων σκόνης στο εσωτερικό του (ESO)
25.
Η άγονη έρημος Ατακάμα στη βόρεια Χιλή, με ένα μέρος του τηλεσκοπίου VLT από το παρατηρητήριο του ESO. Τα τέσσερα τηλεσκόπια των 8,2 μέτρων ξεχωρίζουν στα δεξιά, στην κορυφή του βουνού Paranal. Στα αριστερά δεσπόζει το τηλεσκόπιο VISTA, το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο έρευνας σε λειτουργία (ESO/G. Huedepohl)
26.
Ψηλά, στις Άνδεις της Χιλής, στα 5.000 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, η μεταφορά μίας από τις κεραίες του γιγαντιαίου τηλεσκοπίου ALMA, παρέχει ένα απρόσμενο θέαμα: ένα λεπτό στρώμα του χιονιού λευκαίνει το τοπίο του οροπεδίου Chajnantor. Το χιόνι είναι ένα πολύ σπάνιο γεγονός σε αυτή την εξαιρετικά άνυδρη περιοχή και είναι μια συνέπεια του χειμώνα που προκαλείται, όταν ο αεροχείμαρρος αντιστρέφεται και προέρχεται από τα ψυχρά ανατολικά. Το Chajnantor είναι μία από τις ξηρότερες περιοχές του κόσμου, καθιστώντας το ιδανικό για αστρονομικές παρατηρήσεις. Ο λόφος στο παρασκήνιο είναι το Toco, ένας βουνό 5.600 μέτρων προς τα βόρεια. Οι μεταφορείς του ALMA, δύο γιγαντιαία ειδικά οχήματα, μπορούν να μετακινήσουν τις κεραίες σε όλο το οροπέδιο Chajnantor, επιτρέποντας διαφορετικές διαμορφώσεις της συστοιχίας των κεραιών του ALMA (30 Απριλίου 2010, ESO/NAOJ/NRAO)
27.
Star trails πάνω από το τηλεσκόπιο του ESO, το οποίο φιλοξενεί το όργανο HARPS, τον επιφανέστερο «κυνηγό» εξωηλιακών πλανητών, των πλανητών που δεν ανήκουν στο δικό μας Ηλιακό Σύστημα, δεν περιφέρονται δηλαδή γύρω από τον Ήλιο μας (ESO/A. Santerne)
28.
Αυτή η υπέρυθρη εικόνα από το τηλεσκόπιο VISTA, δείχνει το εντυπωσιακό Νεφέλωμα Ταραντούλα (γνωστό και ως περιοχή σχηματισμού άστρων 30 Doradus). Στον πυρήνα του υπάρχει μια μεγάλη συστάδα αστεριών γνωστή ως R 136, στην οποία βρίσκονται μερικά από τα πιο γνωστά τεράστια αστέρια (ESO/M.-R. Cioni/VISTA Magellanic Cloud survey)
29.
Ο γαλαξίας NGC 1365, επίσης γνωστός ως Μεγάλος Ραβδωτός Σπειροειδής Γαλαξίας, σε μια εικόνα που συνδυάζει παρατηρήσεις που πραγματοποιούνται μέσα από τρία διαφορετικά φίλτρα. Ο γαλαξίας που απέχει 60 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη και είναι περίπου διπλάσιος από το μέγεθος του Γαλαξία μας, είναι ένας από τους μεγαλύτερους γνωστούς γαλαξίες στους αστρονόμους (22 Σεπτεμβρίου 2010, Reuters/ESO/IDA/Danish 1.5 m/R. Gendler, J.-E. Ovaldsen, C. Thsne, and C. Feron)
30.
Εργασίες σε ένα από τα ραδιοτηλεσκόπια του παρατηρητηρίου ESO στην έρημο Atacama. (AP Photo)
31.
Με το που δύει ο ήλιος επάνω από την έρημο Ατακάμα, το τηλεσκόπιο VLT του ESO αρχίζει να συλλαμβάνει φως από τα πέρατα του σύμπαντος. Πολλά από τα φωτόνια που συλλέγονται έχουν ταξιδέψει στο διάστημα για δισεκατομμύρια χρόνια, πριν φτάσουν στο πρωτεύον κάτοπτρο του τηλεσκοπίου. Το γιγάντιο κάτοπτρο λειτουργεί ως ένας υψηλής τεχνολογίας «κουβάς φωτός», συγκεντρώνοντας όσο το δυνατόν περισσότερα φωτόνια και αποστέλλοντας τα σε ευαίσθητους ανιχνευτές. Η προσεκτική ανάλυση των δεδομένων από τα όργανα αυτά, επιτρέπει στους αστρονόμους να διαλευκάνουν τα μυστήρια του σύμπαντος (ESO/Jose Francisco Salgado)
32.
Το νεφέλωμα αντανάκλασης Messier 78, συλλαμβάνεται χρησιμοποιώντας την WFI κάμερα στο MPG τηλεσκόπιο του παρατηρητηρίου ESO. Η έγχρωμη εικόνα δημιουργήθηκε από πολλές μονόχρωμες εκθέσεις που λαμβάνονται μέσω ειδικών μπλε, κίτρινων/πράσινων και κόκκινων φίλτρων, που συμπληρώνεται από εκθέσεις μέσω ενός φίλτρου που απομονώνει το φως από το λαμπερό αέριο υδρογόνο (ESO/Igor Chekalin)
33.
Η υποβλητική αυτή εικόνα, δείχνει ένα σκοτεινό νέφος όπου τα νέα αστέρια σχηματίζονται μαζί με ένα σύμπλεγμα λαμπρών αστεριών, που έχουν ήδη προκύψει από το σκονισμένο αστρικό φυτώριό τους. Αυτό το νέφος είναι γνωστό ως Lupus 3 και βρίσκεται περίπου 600 έτη φωτός από τη Γη, στον αστερισμό του Σκορπιού. Είναι πιθανό ότι ο Ήλιος σχηματίστηκε σε μια παρόμοια περιοχή σχηματισμού άστρων, περισσότερα από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε με το τηλεσκόπιο MPG του ESO στο παρατηρητήριο La Silla της Χιλής, και είναι η καλύτερη εικόνα που έχει ληφθεί ποτέ, από αυτό το ελάχιστα γνωστό αντικείμενο (ESO/F. Comeron)
34.
Αυτή η αεροφωτογραφία δείχνει την άγρια ομορφιά της ερήμου Ατακάμα στη Χιλή, γύρω από το Παρατηρητήριο Paranal του ESO, έδρα του τηλεσκοπίου VLT (κάτω δεξιά στην εικόνα). Κοντά στο VLT, μπορεί κανείς να δει το θόλο του τηλεσκοπίου VISTA, ενώ προς τα δεξιά, βρίσκεται η έδρα του Paranal. Η ψηλή κορυφή στο βάθος είναι το 6.739 μέτρων ηφαίστειο των Άνδεων, που ονομάζεται Llullaillaco. Επίσης, στο αριστερό μέσο της εικόνας, μπορεί κανείς να δει μια απομονωμένη κορυφή με ένα καμπυλοειδή δρόμο που οδηγεί σε αυτή. Αυτό είναι το Cerro Armazones, που έχει επιλεγεί ως έδρα για το μελλοντικό Ευρωπαϊκό Εξαιρετικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο, το E-ELT (ESO/M. Tarenghi)
Με μικρή επιφύλαξη για κάποιες από τις πιο…τεχνικές ορολογίες, οι εικόνες της ανάρτησης από το διάστημα, αλλά και από τις επίγειες εγκαταστάσεις του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου, είναι εντυπωσιακές. Η παρατήρηση του σύμπαντος πάντα γοητεύει, τουλάχιστον οπτικά, ακόμη και χωρίς να χρειάζονται εξειδικευμένες γνώσεις γι' αυτό!
http://lifegoesthrough.blogspot.gr/
http://www.atia-ufo.gr