Θα κάνουμε ακριβώς την
ίδια ανάλυση με το ηφαίστειο της Σαντορίνης, σε ηφαίστεια γιά τα οποία
υπάρχουν επαρκή δεδομένα. Μ’ άλλα λόγια, συστηματική χρονική καταγραφή
των εκρήξεών τους.
Αυτό, με τη σειρά του, σημαίνει ότι θα ψάξουμε κυρίως σε ηφαίστεια “προοδευμένων” χωρών, όπου οι επιστήμονες τηρούν συστηματικά αρχεία.
Θυμίζω με τί συγκρίνουμε τα αριθμητικά δεδομένα μας. Πρώτα με τις δυνάμεις του “χρυσού αριθμού” φ:
i. Στρόμπολι
Γιά το Στρόμπολι (εδώ κι εδώ), η Γουϊκιπήντια (στο άρθρο στην Αγγλική) αναφέρει επί λέξει πως “βρίσκεται σε μία διαρκή έκρηξη τα τελευταία 2,000 χρόνια”. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι οι εκρήξεις του δεν υπακούνε σε -οποιεσδήποτε- χρονοσειρές.
ii. Πινατούμπο
Δυστυχώς, όλο το σχετικό με το Πινατούμπο άρθρο αρχίζει και τελειώνει στην έκρηξη του 1991. Αναφέρονται και μερικές υποθετικές
εκρήξεις παλαιοτέρων χιλιετιών (λίαν πιθανές, αλλά υποθετικές – και
χωρίς ακριβή χρονολόγηση), και πλέον ού. Αν και το συγκεκριμένο
ηφαίστειο μας έδωσε μία απ’ τις μεγαλύτερες εκρήξεις των τελευταίων (και
όχι μόνο) χρόνων, δεν έχουμε άλλα στοιχεία – άρα, δεν μπορούμε να
δουλέψουμε.
iii. Χαβάη
Εδώ κι αν μπλέξαμε!… Η Χαβάη είναι, από τη σκοπιά της μικρής μας
έρευνας, το πλέον ενδιαφέρον ηφαιστειακό σύμπλεγμα γιά μελέτη.
Θυμηθείτε πως είναι ένα από τα 8 υπερδιαστατικά σημεία του πλανήτη μας!Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν δύο καλά άρθρα (άρθρο 1, άρθρο 2), παρά το γεγονός ότι μπορούμε να βρούμε εκτενείς χρονολογικές αναφορές (γιά τις εκρήξεις) σε άλλους ιστότοπους, δεν μιλάμε γιά ένα και μοναδικό ηφαίστειο. Τα ηφαίστεια στη Χαβάη αποτελούν μία εκτεταμένη ζώνη συνεχούς αναδημιουργίας ηφαιστειακών κώνων. Δηλαδή, τα ηφαίστεια αυτής της περιοχής άλλοτε δημιουργούνται κι άλλοτε καταστρέφονται. Άρα, δύσκολα μπορούμε ν’ αναφερθούμε σ’ ένα και μοναδικό ηφαίστειο.
iv. Όρος Αγίας Ελένης
Πάλι βρήκαμε άρθρο, πάλι όμως δεν έχει στοιχεία επαρκή.Κι εκεί, που πήγαινε να με καταβάλει η απελπισία, νά ‘σου η…
Εδώ υπάρχουν υπεράφθονα στοιχεία, έστω και γιά μία ερασιτεχνική έρευνα. Ευτυχώς, δηλαδή. Υπάρχουν και χρονολογήσεις μεσαιωνικές, από καλόγερους χρονικογράφους, άρα τα δεδομένα μας είναι πληρέστερα.
Διάλεξα μερικές χρονολογήσεις απ’ τις πολλές, παραλείποντας κυρίως τις εκρήξεις της τελευταίας εικοσαετίας – οι οποίες είναι απανωτές. Τα προκύπτοντα πινακάκια είναι τα εξής:
- Οι χρονικές διαφορές των εκρήξεων.
- Και οι πιθανές χρονοσειρές (σύγκριση με δυνάμεις φ και 36άρια).
Τί παρατηρούμε;
Μεγάλη έλλειψη χρώματος! (Κάντε σύγκριση με τον αντίστοιχο πίνακα της Σαντορίνης.)
Πως ερμηνεύεται αυτό;
- Είτε ο πίνακας χρειάζεται …αντιηλιακό!
- Είτε η συμβολή της ίδιας της Φύσης στη διαμόρφωση μαθηματικώς σταθερής χρονικής ακολουθίας των ηφαιστειακών εκρήξεων είναι γενικά μικρή, έως ανύπαρκτη.
Οφείλεται στο ότι η έκρηξη της 25ης Απριλίου 1625 πΧ ήταν τεχνητή!!!
Ναι, πολύ σωστά καταλάβατε: Το ηφαίστειο έσκασε με τόση σφοδρότητα, καθαρά από ανθρώπινο αίτιο. Είτε από πράξη (δηλ. το σκαλίσανε), είτε από παράλειψη (δηλ. έθεσαν εκτός λειτουργίας τον μηχανισμό αποτροπής εκρήξεων). Κι ακόμη κάτι:
Αυτή όλη η κανονικότητα των εκρήξεων μέχρι σήμερα, δεν σας φέρνει στο μυαλό την έκφραση “ωρολογιακός μηχανισμός”; Σα να χτυπάει κάθε τόσο ένα τεράστιο σήμαντρο: Ντόνγκκκκ… Ντόνγκκκκ… Ντόνγκκκκ…
Η τρομερά γοητευτική -υποθέτω- συνέχεια, στο επόμενο.
Υστερόγραφο: Δεν κάνω λάθος τη χρονιά, διότι το έτος -1624 είναι στη δική μας αρίθμηση το 1625 πΧ, επειδή δεν υπάρχει “έτος μηδέν”. Από το 1 μΧ πάμε κατ’ ευθείαν στο 1 πΧ. Οι λόγοι πολλοί, ανάμεσα στους οποίους και ο δογματικός: ο Υιός του Θεού δεν μπορούσε να γεννηθεί μέσα σε “έτος μηδέν”, παρά το ότι μαθηματικώς θα ήταν σωστό. Βλέπεις, ο “χώρος του Θεού” ονομάζεται και “πλήρωμα”, ενώ ο “χώρος των δαιμόνων” και “κένωμα”!
Αν, αναγνώστη μου, ξέρεις από Αστρολογία κι είσαι περίεργος, δες εδώ την ημερομηνία 8η Μαΐου. (Είναι η 25η Απριλίου στο Γρηγοριανό, αλλά η “ephemeris” μας δίνει ημερομηνίες στο Ιουλιανό ημερολόγιο.) Είναι η πιθανώτερη ημερομηνία της έκρηξης, κατά τη γνώμη μου. Δεν είναι σίγουρο συμπέρασμα αυτό, αλλά σας δίνω μία βάση γιά τη δική σας έρευνα. Ο λόγος της επιλογής μου αυτής; ότι μαζεύτηκαν πολλά άστρα σε συζυγία στον Ταύρο… ίσως εντείνοντας τη βαρυτική έλξη στην επιφάνεια της Γης. Συν η “Λίλλιθ”.
Αν και δεν φαίνεται απ’ τον αστρολογικό πίνακα το αν ο Ερμής και η Αφροδίτη βρισκόντουσαν σε συζυγία μπρος ή πίσω απ’ τον Ήλιο, η πληροφορία δίδεται μονάχα γιά τους φιλόδοξους ερευνητές.
Το 1965, ο Αστρονόμος Τζέραλντ Χόπκινς χρησιμοποίησε έναν “ντουλαποειδή” ηλεκτρονικό υπολογιστή της εποχής, κι απέδειξε ότι το Στόουνχετζ ήταν ένα “πέτρινο ημερολόγιο”. Η μέθοδός του ήταν απλή: ο υπολογιστής “έτρεξε” ένα πρόγραμμα Αστρονομίας, και του έδωσε τις θέσεις σημαντικών ουρανίων σωμάτων του Ηλιακού μας Συστήματος (κυρίως Ήλιου και Σελήνης), όπως αυτές θα φαινόντουσαν από το Στόουνχετζ σε διάφορες εποχές.
Η σύγκριση με το μνημείο έδειξε πως πράγματι, αυτό σηματοδοτούσε αυτές τις θέσεις – και κατά 99% το χρησιμοποιούσαν και γιά να προβλέπουν μελλοντικές θέσεις των άστρων.
Μία άλλη ιδιότητα, όμως, των κτισμάτων αυτού του είδους, την οποία δεν μπορεί κάποιος ν’ ανιχνεύσει αμέσως (παρά το γεγονός ότι μας βάζει ιδέες ο υπολογισμός χρονικών κύκλων), είναι ότι “ταξιδεύουν” το μυαλό (και ίσως όχι μόνον αυτό…) προς το παρελθόν!
Οι κάτοικοι της Σαντορίνης του 17ου πΧ αιώνα χρησιμοποίησαν μία τέτοια διάταξη, γιά να ελέγχουν το μάγμα – με τον εξής τρόπο: κάθε φορά που το μάγμα πήγαινε να φουσκώσει, η συσκευή τους το γύριζε στο παρελθόν! Σε κατάσταση “πρό φουσκώματος”, δηλαδή. (Με παρόμοιο τρόπο εμείς, σήμερα, όταν πάει να φουσκώσει το κέϊκ στον φούρνο, απλώς κλείνουμε την παροχή θερμότητας.)
Αυτές ακριβώς οι τότε επιβληθείσες χρονικές στρεβλώσεις είναι, που προξενούν τις χρονοσειρές των εκρήξεων μέχρι σήμερα! Τα “απόνερα” των τότε χρονικών κυμάτων, μ’ άλλα λόγια.
Έμμεση επιβεβαίωση του γεγονότος έχω από τον ισχυρισμό των Αρχαιολόγων, ότι εκείνοι οι αρχαίοι Σαντορινιοί έφυγαν τουλάχιστον έναν χρόνο πριν τη μεγάλη έκρηξη, παίρνοντας μαζί τους μέχρι και τους νεκρούς τους. Δεν γνωρίζω γιατί λένε “τουλάχιστον έναν χρόνο”, υποθέτω, όμως, το εξής: έπρεπε να υπάρχει (α) ένα διάστημα ψυχολογικής προετοιμασίας, και (β) το χρονικό διάστημα της συσκευασίας και μεταφοράς όλων των υπαρχόντων τους, με διαδοχικά δρομολόγια των φορτηγών τους πλοίων. (Η ταχύτητα πλοίου της εποχής, 15 χιλιόμετρα ανά ώρα. Απόσταση Θήρα-Κρήτη 90 χιλιόμετρα, άρα το καθ’ αυτό ταξίδι υπό ευνοϊκές συνθήκες ήταν 6 ώρες. Με το φόρτωνε-ξεφόρτωνε, το ταξίδι μετ’ επιστροφής ήταν δύο μέρες.)
Το να πείσεις, λοιπόν, 30,000 ανθρώπους ότι “τέλειωσαν όλα, πάει φεύγουμε οριστικά”, παίρνει -κατά τη γνώμη μου- τουλάχιστον τρεις μήνες. (Ακόμη και αντιπροσώπευση να είχαν, μία -ας πούμε- δημογεροντία 50 ατόμων, πάλι δεν λαμβάνονται τέτοιες αποφάσεις μέσα σε μία ημέρα.) Βάλε κι άλλο ένα εννεάμηνο γιά την μετεγκατάσταση στην Κρήτη, και συμπληρώνεται το ένα έτος.
Όμως… Οι διαδικασίες της αναχώρησης κράτησαν ένα χρόνο, ή την έγκαιρη φυγή την προσδιόρισε η καλή γνώση του πόσο αργά ή πόσο γρήγορα επενεργεί ο μηχανισμός ελέγχου του ηφαιστείου;
Προσωπικά, σαφώς ασπάζομαι το δεύτερο, διότι το εννεάμηνο γιά τη μετεγκατάσταση μου φαίνεται υπερβολικό. Είναι δυνατόν, όμως, το ταξίδι στο παρελθόν;
Το 1947, ο ιδιοφυής Ρίτσαρντ Φέϋνμαν δημοσίευσε τη θεωρία του υπό τον τίτλο “Κβαντική Ηλεκτροδυναμική”, στην οποία προβλεπόταν αρνητικός χρόνος. Όμως, και τα πρακτικά, απτά αποτελέσματα της προόδου της Φυσικής δεν άργησαν να φανούν. Το 1964 έγινε το πρώτο ταξίδι στο παρελθόν – ένα υποατομικό σωματίδιο ταξίδεψε στο παρελθόν, σε εργαστηριακές συνθήκες.
Αυτά δεν τα γνωρίζει ο πολύς κόσμος (εδώ δεν τα γνωρίζουν ούτε οι Φυσικοί!
– εκτός αν στρώσουν κώλο στην καρέκλα, όπως ο γράφων), επειδή
μεταπολεμικά το ευρύ κοινό έπαψε ν’ ασχολείται με τις προόδους της
Φυσικής. Θες επειδή στον κόσμο υπήρχαν άλλες προτεραιότητες πλέον
(πείνα, φτώχεια, Ψυχρός Πόλεμος, διάφορα πολιτικά και μη κινήματα…), θες
επειδή ο Β’ ΠΠ τελείωσε την εποχή των πανεπιστημίων της “παλιάς
σχολής” (και συνακόλουθα έφτασε και το βιολογικό τέλος των Φυσικών της
“παλιάς σχολής”), κανείς πλέον δεν συζητούσε, δεν ενδιαφερόταν κάν γιά
τα επιτεύγματα αυτής της επιστήμης, όπως έκαναν όλοι προπολεμικά – με
τη Σχετικότητα πχ. Μόνο κάτι νεοφιλόσοφοι, τύπου Ράσσελ ή Πόππερ, απέμειναν να συζητάνε γιά το αν υπάρχει αίτιο κι αιτιατό.Βέβαια, η “επίσημη” Φυσική δεν το λέει έτσι. Δεν λέει, δηλαδη, ότι “ένα σωματίδιο ταξίδεψε προς το παρελθόν”. Πώς το λέει τότε;
…Υπάρχει ένα πράγμα, που λέγεται “συμμετρία CPT” (αρχικά γράμματα των: φορτίο, ομοτιμία, χρόνος). Έ, λοιπόν, αυτή η συμμετρία δεν χαλάει, ό,τι (μεταβολή στα σωματίδια) και να γίνει. Οι Φυσικοί μέχρι το 1964 πίστευαν πως δεν χαλάνε ούτε οι “υποσυμμετρίες” της, όπως η CP. Αλλά έλα που χάλασε, η ρημάδα η CP! Οπότε, τί σήμαινε αυτό; Σήμαινε ότι, εφ’ όσον δεν χάλασε ολόκληρη η CPT, αναγκαστικά (γιά να ισοφαριστεί το ισοζύγιο μεγεθών) κατά την “παραβίαση” της CP ο χρόνος έπαιρνε αρνητικό πρόσημο.
Όχι Γιάννης, Γιαννάκης! Όχι “ταξίδι στο παρελθόν”, αλλά “αρνητικός χρόνος”!
Το θέμα είναι πως το ταξίδι στο παρελθόν το παραδέχτηκε και η “επίσημη” Φυσική, άσχετο πώς το περιγράφει. (Οι δε μπαρμπάδες που τα βρήκαν αυτά, πήραν και Νομπέλ. Δες τον σύνδεσμο παραπάνω.) Δηλαδή, δεν μιλάμε πλέον γιά “επιστημονικές φαντασίες” και τέτοια. Μιλάμε γιά επίσημη παραδοχή – κι επισημότερη δεν γίνεται.
- Ναι, ρε Εργοδότη, αλλά εμάς δεν μας νοιάζουν τα σωματίδια! Το
ηφαίστειο δεν είναι σωματίδιο! Έχεις να μας πεις κάτι πιό πρακτικό;
Πιό απτό;
Όχι εγώ!… Άλλοι!Δεν γνωρίζω αν με παίρνετε στα σοβαρά – ίσως, όμως, και να μην έχει καμμία σημασία. Πάντως, αν ενδιαφέρεστε σοβαρά γιά το Παράξενο (και δε μιλάω μονάχα εγκυκλοπαιδικά – μιλάω και γιά πρακτικές εφαρμογές), καλά θα κάνετε να πατάτε στα όσα σταθερά πατήματα σας έχω δώσει μέχρι σήμερα. Ένα από τα οποία είναι…
…”Αυτοί” ξέρουν ήδη! Πολύ πριν απο μας!
Αμφιβάλλετε; Κακώς! Κάκιστα!
Τώρα, το γιατί “αυτοί”, ενω ξέρουν πχ χίλια (τρομερά) πράγματα, περιορίζονται στο να “περάσουν” στο ευρύ κοινό απλές αφηγήσεις, και απ’ τα 1000 υλοποιούν σε πρακτικό επίπεδο τα 10 (πχ πείραμα Φιλαδέλφειας, κτλ), είναι ένα μεγάλο ερώτημα. Γιατί, δηλαδή, δεν υλοποιούν τα πάντα, ώστε να φτάσουν και στην παγκόσμια δικτατορία που ονειρεύονται, μιά ώρ’ αρχήτερα;
Η απάντηση δεν είναι απλή. Υποψιάζομαι πως κάτι φοβούνται… Άσχετο αν αυτόν τον φόβο τον κρύβουν επιμελώς από εμάς, τ’ “ανθρωπάκια”. (Δεν φοβούνται, βέβαια, τους ανύπαρκτους “Έψιλον”!) Κι αυτό το “κάτι” το φοβούνται τόσο πολύ, που δεν προχωράνε σε υλοποίηση σχεδίων.
Εν πάσει περιπτώσει, εμείς ίσως απαντήσουμε αυτό το ερώτημα στο μέλλον, αν ο δρόμος της θεματολογίας μας μας περάσει από ‘κεί. Τώρα, κρατάμε το συμπέρασμα ότι οι αρχαίοι Σαντορινιοί “γύριζαν” το μάγμα τουλάχιστον έναν χρόνο πίσω, κι όταν (γιά τον άλφα ή βήτα λόγο) σταμάτησε να λειτουργεί το μηχάνημά τους, τότε η έκρηξη έβγαλε μονομιάς όλη τη συσσωρευμένη ενέργεια – με τα γνωστά, τρομακτικά αποτελέσματα.
Επομένως, το επόμενο βήμα μας είναι να ψάξουμε γιά τους πιθανούς υπεύθυνους της καταστροφής (δηλαδή αμελείς ανθρώπους), ή τους πιθανούς ενόχους (δηλαδή άτομα, που ενήργησαν επίτηδες, ώστε να εκραγεί το ηφαίστειο). Αυτό το τελευταίο θα το εξετάσουμε ως πιθανότητα, επειδή σ’ όλη τη διάρκεια της Ιστορίας και της προϊστορίας υπήρχαν οι προδότες και τα “ξένα σώματα”.
Ίδωμεν.
αναζήτηση
(των πιθανών ενόχων) ή υπευθύνων γιά τη “μινωϊκή” έκρηξη αναβάλλεται
γιά το τρίτο μέρος του “Φαέθωνα”. Όπως αναβάλλεται γιά τότε και η
συζήτηση περί πανάρχαιης τεχνολογίας… και των φοβερών συνεπειών της. Και δεν εννοώ μπαταρίες “τύπου Βαγδάτης” γιά επιχρύσωση αρχαίων κοσμημάτων. Εννοώ πολύ πιό χοντρά πράγματα.Περιττό να σας θυμίσω τις ουσιαστικές (και όχι μόνο τυπικές) σπουδές μου, που μου επιτρέπουν να βλέπω πράγματα, που δεν βλέπουν οι άλλοι εύκολα. Αν έχεις μάτια να βλέπεις, το χάσμα μερικών αιώνων ή χιλιετιών αποδεικνύεται χάρτινος πύργος. Έτσι, έχω βρει αρκετές λεπτομέρειες της πανάρχαιης τεχνολογίας, αλλά δεν θέλω να επεκταθώ. Θα σας πω μόνο το εξής, ως δωράκι: ακόμη και το σχήμα του νησιού “συμμετείχε” στο μηχάνημα, που γύριζε το μάγμα πίσω στον χρόνο. (Όσοι-ες έχετε ασχοληθεί με εργαστηριακή μουσική, πχ μελέτη κυματομορφών σε τύμπανα, κτλ, θα καταλάβετε.)
Ουσιαστικά, η ανάρτηση έχει τελειώσει στην προηγούμενη συνέχεια. Το ακλόνητο συμπέρασμα είναι πως χρονοσειρές παρουσιάζει μόνο το ηφαίστειο της Στρογγύλης (Θήρας, Σαντορίνης), οι οποίες οφείλονται στην κάποτε ύπαρξη μηχανισμού αλλοίωσης του χρόνου.
Ωστόσο, με αφορμή την προηγούμενη συζήτηση, θα εστιαστώ σ’ ένα περιστατικό.
Ανάμεσα στα πολλά μου ταλέντα, είναι και το της (έστω, περιορισμένης) ηθοποιΐας: όταν θέλω, παριστάνω επιτυχώς τον ηλίθιο! Προ αρκετών ετών, λοιπόν, ως περίεργος νέος (και -δίκην Περσέως, αντί κατόπτρου- φορώντας τη μάσκα της ηλιθιότητας), είχα παρακολουθήσει από κοντά διάφορους εγχώριους αστέρες της “έρευνας”, να ρητορεύουν και να λένε διάφορα.
Από -τουλάχιστον- δύο από δαύτους, άκουσα το εξής:
- Ότι και οι Άτλαντες, και οι Έλληνες είχαν ηλεκτρομαγνητικές ασπίδες προστασίας πάνω απ’ τις χώρες τους, αλλά οι Έλληνες κατάφεραν και τρύπησαν την ασπίδα των Ατλάντων (που κατεστράφη), κι έτσι κέρδισαν τελικά στον μεταξύ τους πόλεμο.
Είπαμε πως, ένα είδος “άπιαστης” (και γιά τα σημερινά δεδομένα) τεχνολογίας σίγουρα υπήρχε σε παμπάλαιους, προϊστορικούς καιρούς. Άρα, οι αναφερθείσες “ασπίδες προστασίας” έχουν σοβαρή πιθανότητα να υπήρξαν – και τ’ αναφερθέντα γεγονότα να έγιναν ακριβώς όπως τα περιέγραψαν οι υπερκαινοφανείς αστέρες τ’ς “έρευνας”.
Όμως, πόθεν ο ισχυρισμός αυτός; Ποιά η πηγή του;
- Η πηγή αποκλείεται να είναι η φαντασία των “ερευνητών” αυτών. Δεν συζητάμε γιά πράγματα ανύπαρκτα!
- Επίσης, αποκλείεται κατηγορηματικώς να είναι σενάριο του Τζώρτζ Λούκας, που παράπεσε.
Μία και μόνον πιθανότητα: πρόκειται γιά απόσπασμα από τις “χαμένες” σελίδες του “Κριτία”!!!
Ως ενίσχυση του συμπεράσματός μου, έμαθα (σ’ ευχαριστώ, Venus!) πως ο μακαρίτης …Φαέθων εκ Θεσσαλονίκης έλεγε πως κατείχε την χαμένη συνέχεια του “Τίμαιου”! Έ, ακριβώς αυτό που είπα κι εγώ, αλλά δεν τό ‘μαθε καλά το μάθημα! Τζάμπα το φροντιστήριο! LOL!!!
Ο “Τίμαιος” είναι πλήρες έργο, ή σχεδόν πλήρες. Άντε, να λείπει καμιά σελίδα. Και δεν ασχολείται μόνο με την Ατλαντίδα. Ο κατ’ εξοχήν “ατλάντειος” διάλογος είναι ο “Κριτίας”, ο οποίος σήμερα είναι σακατεμένος. Και το μισό (ίσως και περισσότερο) του βιβλίου λείπει, και στις υπάρχουσες σελίδες έχει πέσει άγριο ψαλλίδι λογοκρισίας.
Αν αμφιβάλλετε, και τα δύο κείμενα στο πρωτότυπο (δεν υπάρχει μετάφραση) βρίσκονται στην Βικιθήκη. Ρίξτε μιά ματιά. (Καλό θα σας κάνει – όχι κακό.)
Λίγο αργότερα έμαθα (σ’ ευχαριστώ, Μάγια!) πως αυτά τ’ ανέφερε σε κάποιο βιβλίο του και ο Μαργιωρής. Ο οποίος Μαργιωρής, όμως, (α) ουδέποτε απετέλεσε σημείο αναφοράς των ερευνητικών αστέρων της δεκαετίας του 1990, και (β) τα γράφει σε βιβλίο εκδοθέν “κάπου εκεί μέσα” (τη δεκαετία του ’90), όχι σ’ αυτά που έβγαλε τη δεκαετία του 1950.
Τί προκύπτει, τώρα, απ’ όλ’ αυτά;
Ότι το απόσπασμα απ’ τις “χαμένες” σελίδες του “Κριτία” το έφερε στην Ελλάδα (υπό μορφή φωτοτυπιών) κάποιο άτομο (σίγουρα πράκτορας), που το βρήκε σε κάποια κρυφή βιβλιοθήκη των σεσημασμένων υπόπτων (καρδιναλίων και ραββίνων). Αυτός μετά επέτρεψε να του ρίξουν μιά ματιά οι εγχώριοι ερευνητικοί αστέρες, με την υποχρέωση (; ) να επικαλούνται στις ομιλίες τους όσα διάβασαν.
Κάπως έτσι έγιναν τα πράγματα, διότι αποκλείεται να έγιναν αλλοιώς! Το θέμα, όμως, είναι: γιατί οι γνωστοί “ύποπτοι” προέβησαν σε μιά τέτοια ενέργεια; Σε τί τους εξυπηρετούσε;
Ειλικρινά, σ’ αυτό δεν μπορώ να δώσω απάντηση. Γιά να είμαι ακριβής, δίνω μία: Δηλαδή, εννοώ ότι ήθελαν να “μετρήσουν” την ευφυΐα του λαού μας – να δούνε ποιός απ’ τους περίεργους, φιλομαθείς ακροατές τέτοιων ομιλιών θα έπαιρνε χαμπάρι την προέλευση αυτού του (όντως απίθανου) ισχυρισμού.
Αλλ’ αυτή η απάντηση με καλύπτει κατά ένα -ας πούμε- 10%. Όχι παραπάνω.
Μέχρι να ξαναπιάσουμε τις “ζουμερές” αναρτήσεις, σας αφήνω να το σκεφθείτε. Πάσα συνεισφορά δεκτή!