Υπάρχουν ενδείξεις ότι μια υπερ-έκρηξη, η οποία πραγματοποιήθηκε στην Ινδονησία, στη λίμνη Toba , 74.000 χρόνια πριν, μπορεί να έχει έρθει ιδιαίτερα κοντά μας αφανίζοντας ολόκληρο το ανθρώπινο γένος.
Λίμνη Toba Ινδονησία
Οι γεωλόγοι πιστεύουν γενικά ότι μια υπερ-έκρηξη παράγεται από μια γιγαντιαία πισίνα του μάγματος
που είναι μερικά μίλια κάτω από την επιφάνεια και στη συνέχεια,
σιγοβράζει για 100.000 με 200.000 χρόνια πριν τελικά ξεσπάσει.
Αλλά μια νέα μελέτη δείχνει ότι από τη στιγμή που αυτοί οι
γιγάντιοι φορείς μάγματος μπορεί να υπάρχουν μόνο για μερικές χιλιάδες
χρόνια, ίσως μόνο μερικές εκατοντάδες χρόνια, πριν τελικά εκραγούν
.
Η μελέτη μας δείχνει ότι όταν οι εξαιρετικά μεγάλες πισίνες
μάγματος είναι εφήμερες,δεν μπορεί να υπάρξει πολύ μεγάλο χρονικό
διάστημα χωρίς έκρηξη, δήλωσε ο Guilherme Gualda, ο επίκουρος καθηγητής
της Γης και των περιβαλλοντικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Vanderbilt ο
οποίος ήταν επικεφαλής της μελέτης.
Η μελέτη διεξήχθη πάνω στα ερείπια του Long Valley υπερ-έκρηξης που σημειώθηκε στην ανατολική κεντρική Καλιφόρνια, 760.000 χρόνια πριν.
Χάρτης της Καλντέρας Long Valley στην ανατολική Καλιφόρνια.
Χρησιμοποιώντας τις τελευταίες μεθόδους για τη χρονολόγηση της διαδικασίας σχηματισμού του μάγματος, ο Gualda και οι συνεργάτες του βρήκαν διάφορες ανεξάρτητες γραμμές των αποδεικτικών στοιχείων που υποδηλώνουν την πισίνα του μάγματος που σχηματίζεται μέσα σε μερικές χιλιάδες χρόνια, ίσως, μέσα σε λίγες εκατοντάδες χρόνια, πριν εκραγεί, και καλύπτει το ήμισυ της Βορείου Αμερικανικής ηπείρου.
Αυτές οι γιγαντιαίες πισίνες από μάγμα τείνουν να διαμορφωθούν σαν "τηγανίτες" και είναι από 10 έως 25 μίλια σε διάμετρο.
Στην αρχή, το λιωμένο πέτρωμα σε αυτές τις πισίνες είναι σε μεγάλο βαθμό απαλλαγμένο από κρύσταλλα και φυσαλίδες. Μετά όμως,οι κρύσταλλοι και ο σχηματισμός φυσαλίδων σταδιακά και προοδευτικά αλλάζουν τις φυσικές και χημικές ιδιότητες του μάγματος, μια διαδικασία που σταματά όταν μια έκρηξη λαμβάνει χώρα.
Όσον αφορά τώρα οι γεωλόγοι μπορούν να πουν,ότι δεν υπάρχουν τέτοιοι κρύσταλλοι στο σώμα του φτωχού μάγματος που υπάρχει σήμερα,και είναι σε θέση να παράγει μια υπερ-έκρηξη. Η ερευνητική ομάδα πιστεύει ότι αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι οι εν λόγω οργανισμοί από το μάγμα υπάρχουν για ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα,και όχι για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, όπως πιστευόταν παλαιότερα.
Σύμφωνα με τον Gualda, οι εκτιμήσεις για τα 100.000 χρόνια, συν τη διάρκεια της ζωής αυτών των γιγαντιαίων οργανισμών μάγματος φαίνεται να είναι ένα τεχνούργημα του τρόπου που οι γεωλόγοι έχουν χρησιμοποιήσει για την παρασκευή τους. Οι μετρήσεις έγιναν με κρύσταλλα ζιρκονίου .
Ζιρκόνια είναι κοινός τόπος σε ηφαιστειακά πετρώματα και περιέχουν μικρές ποσότητες ραδιενεργού ουρανίου και θορίου, το οποίο διασπάται σε μόλυβδο,επιτρέποντας στους επιστήμονες να καθορίσουν με ακρίβεια όταν οι κρύσταλλοι σχηματίζονται. Είναι εξαιρετικά χρήσιμο για πολλούς σκοπούς, επειδή μπορούν να επιβιώσουν στις πλέον γεωλογικές διαδικασίες.
Καθορίστηκαν επίσης τα ποσοστά κρυστάλλωσης του χαλαζία - το πιο άφθονο ορυκτό στο να συγκεντρώσει πληροφορίες για τη διάρκεια ζωής αυτών των γιγαντιαίων οργανισμών μάγματος.
Ανέπτυξαν ακόμα τέσσερις ανεξάρτητες γραμμές αποδεικτικών στοιχείων οι οποίες συμφώνησαν ότι η διαδικασία σχηματισμού χρειάστηκε λιγότερο από 10.000 χρόνια και κατά πάσα πιθανότητα μεταξύ 500 έως 3.000 χρόνια πριν την έκρηξη.
Το γεγονός ότι η διαδικασία του σχηματισμού του σώματος από το μάγμα εμφανίζεται σε ιστορικό χρόνο, αντί του γεωλογικού χρόνου, αλλάζει εντελώς τη φύση του προβλήματος,δήλωσε ο Gualda. Αντί να καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει σχεδόν κανένας κίνδυνος άλλης σούπερ-έκρηξης στο άμεσο μέλλον, επειδή δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι κρύσταλλοι από μάγμα,οι γεωλόγοι πρέπει να παρακολουθούν τακτικά τους τομείς όπου οι υπερ-εκρήξεις είναι πιθανές, όπως στο Yellowstone, και να παρέχουν μία έγκαιρη προειδοποίηση, εφόσον ένα τέτοιο σώμα μάγματος αρχίζει να σχηματίζεται.
Η μελέτη διεξήχθη πάνω στα ερείπια του Long Valley υπερ-έκρηξης που σημειώθηκε στην ανατολική κεντρική Καλιφόρνια, 760.000 χρόνια πριν.
Χρησιμοποιώντας τις τελευταίες μεθόδους για τη χρονολόγηση της διαδικασίας σχηματισμού του μάγματος, ο Gualda και οι συνεργάτες του βρήκαν διάφορες ανεξάρτητες γραμμές των αποδεικτικών στοιχείων που υποδηλώνουν την πισίνα του μάγματος που σχηματίζεται μέσα σε μερικές χιλιάδες χρόνια, ίσως, μέσα σε λίγες εκατοντάδες χρόνια, πριν εκραγεί, και καλύπτει το ήμισυ της Βορείου Αμερικανικής ηπείρου.
Αυτές οι γιγαντιαίες πισίνες από μάγμα τείνουν να διαμορφωθούν σαν "τηγανίτες" και είναι από 10 έως 25 μίλια σε διάμετρο.
Στην αρχή, το λιωμένο πέτρωμα σε αυτές τις πισίνες είναι σε μεγάλο βαθμό απαλλαγμένο από κρύσταλλα και φυσαλίδες. Μετά όμως,οι κρύσταλλοι και ο σχηματισμός φυσαλίδων σταδιακά και προοδευτικά αλλάζουν τις φυσικές και χημικές ιδιότητες του μάγματος, μια διαδικασία που σταματά όταν μια έκρηξη λαμβάνει χώρα.
Όσον αφορά τώρα οι γεωλόγοι μπορούν να πουν,ότι δεν υπάρχουν τέτοιοι κρύσταλλοι στο σώμα του φτωχού μάγματος που υπάρχει σήμερα,και είναι σε θέση να παράγει μια υπερ-έκρηξη. Η ερευνητική ομάδα πιστεύει ότι αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι οι εν λόγω οργανισμοί από το μάγμα υπάρχουν για ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα,και όχι για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, όπως πιστευόταν παλαιότερα.
Σύμφωνα με τον Gualda, οι εκτιμήσεις για τα 100.000 χρόνια, συν τη διάρκεια της ζωής αυτών των γιγαντιαίων οργανισμών μάγματος φαίνεται να είναι ένα τεχνούργημα του τρόπου που οι γεωλόγοι έχουν χρησιμοποιήσει για την παρασκευή τους. Οι μετρήσεις έγιναν με κρύσταλλα ζιρκονίου .
Ζιρκόνια είναι κοινός τόπος σε ηφαιστειακά πετρώματα και περιέχουν μικρές ποσότητες ραδιενεργού ουρανίου και θορίου, το οποίο διασπάται σε μόλυβδο,επιτρέποντας στους επιστήμονες να καθορίσουν με ακρίβεια όταν οι κρύσταλλοι σχηματίζονται. Είναι εξαιρετικά χρήσιμο για πολλούς σκοπούς, επειδή μπορούν να επιβιώσουν στις πλέον γεωλογικές διαδικασίες.
Καθορίστηκαν επίσης τα ποσοστά κρυστάλλωσης του χαλαζία - το πιο άφθονο ορυκτό στο να συγκεντρώσει πληροφορίες για τη διάρκεια ζωής αυτών των γιγαντιαίων οργανισμών μάγματος.
Ανέπτυξαν ακόμα τέσσερις ανεξάρτητες γραμμές αποδεικτικών στοιχείων οι οποίες συμφώνησαν ότι η διαδικασία σχηματισμού χρειάστηκε λιγότερο από 10.000 χρόνια και κατά πάσα πιθανότητα μεταξύ 500 έως 3.000 χρόνια πριν την έκρηξη.
Το γεγονός ότι η διαδικασία του σχηματισμού του σώματος από το μάγμα εμφανίζεται σε ιστορικό χρόνο, αντί του γεωλογικού χρόνου, αλλάζει εντελώς τη φύση του προβλήματος,δήλωσε ο Gualda. Αντί να καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει σχεδόν κανένας κίνδυνος άλλης σούπερ-έκρηξης στο άμεσο μέλλον, επειδή δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι κρύσταλλοι από μάγμα,οι γεωλόγοι πρέπει να παρακολουθούν τακτικά τους τομείς όπου οι υπερ-εκρήξεις είναι πιθανές, όπως στο Yellowstone, και να παρέχουν μία έγκαιρη προειδοποίηση, εφόσον ένα τέτοιο σώμα μάγματος αρχίζει να σχηματίζεται.
Το εθνικό πάρκο Yellowstone καλντέρα , το οποίο καλύπτει το 25 - με 37-μιλία (40 -έως 60-χιλιόμετρα) στη λωρίδα του Wyoming, και είναι ένας αρχαίος κρατήρας που διαμορφώθηκε μετά την τελευταία μεγάλη έκρηξη, περίπου πριν 640.000 χρόνια.
Το ηφαίστειο που σιγοβράζει έχει δημιουργήσει μεγάλες εκρήξεις, κάθε χίλιες φορές πιο ισχυρό από έκρηξη του 1980 Όρος της Αγίας Ελένης.
Τρεις φορές τα τελευταία 2,1 εκατομμύρια χρόνια. Το υπερηφαίστειο πρόσφατα προκάλεσε μίλια του εδάφους να αυξηθούν δραματικά,και οι επιστήμονες αναφέρουν αρχής γενομένης ότι από το 2004, οι οποίοι είδαν το έδαφος πάνω από την καλντέρα σε ανοδική αύξηση και σε τιμές τόσο υψηλές όσο 2,8 ίντσες (7 εκατοστά) το χρόνο. Είναι έτοιμη για ακόμα μια τέταρτη μεγάλη έκρηξη;
Περίπου 600.000 χρόνια πριν, υπήρξε ένα κολοσσιαίο καζάνι του μάγματος, ένα υπερηφαίστειο, που εξερράγη με αυτή τη βία που άφησε ένα στρώμα στάχτης σχεδόν δέκα μέτρα βάθος,και χίλια μίλια μακριά στην ανατολική Νεμπράσκα σκοτώνοντας όλη τη ζωή των φυτών και κάλυψε σχεδόν το σύνολο των Ηνωμένων Πολιτειών δυτικά του Μισισιπή.
Σύγχρονες γεωλογικές έρευνες έχουν δείξει ότι αυτό το υπερηφαίστειο εκρήγνυται καταστροφικά κάθε 600.000 χρόνια
"Δεν υπάρχουν ενδείξεις για επικείμενη έκρηξη του ηφαιστείου ή υδροθερμική έκρηξη. Αυτή είναι η κατώτατη γραμμή, "λέει ο σεισμολόγος Robert B. Smith, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και καθηγητής γεωφυσικής στο Πανεπιστήμιο της Γιούτα. «Πολλές καλδέρες (γίγαντες με ηφαιστειακούς κρατήρες) σε όλο τον κόσμο παραμένουν με δεκαετίες χωρίς έκρηξη."