- "Γιατί όμως ρε Μεγάλε κρίνεις το κείμενο πριν αυτό ολοκληρωθεί;" Μηπως γιατι διαρκως απεραντολογεις και αφηνεις ημιτελη κειμενα ? Αυτο βεβαια αποτελει και συμπτωμα διαφορων νοσων
1. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΡΚΕΤΟΙ ΑΛΛΟΙ ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΓΩ ΑΠΟΚΑΛΩ ΚΛΥΣΜΑ
Κατά κανόνα τα σχόλια, τα οποία κατατίθενται εδώ, επικροτούν τα γραφόμενα. Λιγότερο συχνά κατατίθενται σχόλια κριτικά, ή σχόλια που επικρίνουν. Θεωρώ όλα τα είδη σχολίων πολύτιμα και προσπαθώ να διδάσκομαι από αυτά στα διαδραστικά πλαίσια. Ιδιαίτερα χρήσιμα θεωρώ τα σχόλια που επικρίνουν. Δεν μπορεί κάποιος να αξιώνει, ότι οι λόγοι και η οπτική του να είναι μονίμως και απαραιτήτως ορθοί, ή ότι το δίκιο δεν κατανέμεται. Κατά συνέπεια φρονώ, ότι η κριτική τού/της ανώνυμ-ου/ης φίλ-ου/ης είναι ως ένα βαθμό ορθή. Γι' αυτό διακόπτω αυτή την φορά προσωρινά τις απεραντολογίες και τα ημιτελή κείμενα, γράφοντας απλά, σταράτα και προχωρώντας το παρόν κείμενο σε πέρας. Αναγνωρίζων ταυτοχρόνως την νόσον μου, η οποία θεωρώ ότι επιδέχεται συν τω χρόνω θεραπεία, δηληδή φρονώ ότι μπορεί να είμαι νοσών, αλλά όχι νοσηρός, καθότι δεν ταυτίζομαι με την νόσο, ούτε την θεωρώ δείγμα υγείας.
Σήμερα διάβασα, ότι καθορίστηκε η ημερομηνία των εκλογών για τα τέλη Απριλίου, ή αρχές Μαΐου. Για ποιο λόγο όμως επιχειρώ να τις απαξιώσω, όταν ακόμη και οι μεγάλοι φετιχιστές της ενόπλου ανατροπής της καθεστηκυίας τάξεως τις αποδέχονται, ως έπραξε ο Βλαδίμηρος Ίλιτς Λένιν, αναλύοντας την σκοπιμότητα της συμμετοχής στην διαδικασία αναδείξεως της αστικής βουλής στο βιβλίο "Αριστερισμός η Παιδική Ασθένεια του Κομμουνισμού";
Επιχειρώ με την απαξίωση των επόμενων εκλογών να αποστερήσω τους πολίτες από την ελπίδα της δια νομίμων μέσων καλυτερεύσως της καταστάσεως τους, μέσω της αποτινάξεως από το κυβερνητικό πηδάλιο των δοσιλογικών φιλομνημονιακών κομματικών δυνάμεων; Στο ποσοστό μάλιστα, που όλη η φερόμενη αντιπολίτευση, από την πλέον μετριοπαθή έως την πλέον ριζοσπαστική, αναμένει τις επόμενες εκλογές ως "μάνα εξ ουρανού", επιταχύνουσα τις οργανωτικές διαδικασίες για την πλέον "αποδοτική" - συμφώνως προς τις αντιλήψεις της - συμμετοχή σε αυτές;
Δεν ανήκω σε αυτούς, οι οποίοι θεωρούν τις εκλογές και το εκλογικό δικαίωμα ανούσια, προσβλέποντας στην δικτατορία μιας τάξης, ή - για να ειπωθεί το πράγμα με το όνομά του - στην δικτατορία του γενικού γραμματέα του πολιτικού γραφείου της κεντρικής επιτροπής ενός κόμματος ή ενός γκρουπούσκουλου.
Πιστεύω, ότι η δημοκρατία - στην περίπτωση που αυτή πάσχει από στρεβλώσεις - ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΑΛΛΑ ΕΜΒΑΘΥΝΣΗ ΚΑΙ ΔΙΕΥΡΗΝΣΗ. Άλλοι κάνουν λόγο περί "καταργήσεως της μεταπολίτευσης", δαιμονοποιούντες την γενιά στην οποία ανήκω τόσο από βιολογικής, όσο και από ιδεολογικής σκοπιάς, δηλαδή την Γενιά του Πολυτεχνείου.
Δεν αντιστρατεύομαι το κεφαλαιοκρατικό σύστημα οργάνωσης της οικονομίας (καπιταλισμό). Αυτός στηρίζεται στην ατομική ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ, μια αναμφιβόλως δημιουργική έννοια. Ο επενδυτής μετατρέποντας σε κεφάλαιο το βιός του, εκτίθεται στην διακινδύνευση της επενδύσεως, δημιουργώντας θέσεις εργασίας, οι οποίες στην συνέχεια δημιουργούν εισόδημα, ατομικό και κοινωνικό (μέσω των εισφορών και φόρων) παρέχοντας στο κοινωνικό σύνολο την δυνατότητα ανάπτυξης και αναδιανομής του εισοδήματος. Αυτή η διαδικασία δημιουργεί το κίνητρο της βελτιώσεως και ανελίξεως του παραγωγικού δυναμικού, το οποίο αποτελεί θετική στόχευση στην εν γένει θεώρηση της κοινωνικής ζωής. Το κεφαλαιοκρατικό σύστημα είναι εις θέσιν να δημιουργεί ανάπτυξη, η οποία δεν έχει μόνο ποσοτικό χαρακτήρα, ως ο αγγλοσαξονικός όρος "growth" υποδηλώνει, αλλά δύναται ταυτοχρόνως να έχει και ποιοτικό χαρακτήρα, ως υποδηλώνει ο αντίστοιχος όρος "development". Η ανάπτυξη του κοινωνικού κράτους, η προώθηση της έρευνας και της εκπαίδευσης, η παροχή πόρων για την ανάπτυξη των τεχνών και των πολιτιστικών διαδικασιών, η παρεχόμενη δυνατότητα έγκαιρης οικονομικής ανεξαρτησίας στους νέους ανθρώπους έναντι της οικογένειας, αλλά και των γυναικών, οι οποία μπορεί να συμβάλει τα μέγιστα ενάντια στην επιβολή πατριαρχικού τύπου δομών, νοητικής καθυστέρησης και υπερσυντηρητικής υποταγής, αλλά και η ικανοποίηση των στοιχειωδών και όχι μόνο αναγκών αποτελούν αναμφισβήτητα επιτεύγματα της κεφαλαιοκρατίας. Δεν είναι τυχαίο, ότι οι πρώτοι μεγάλοι θεωρητικοί αμφισβητίες του καπιταλισμού, οι Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς, δεν δίστασαν να εκθειάσουν χωρίς περιστροφές την κοινωνική προσφορά των αγόνων της αστικής τάξεως στο έργο τους "Κομμουνιστικό Μανιφέστο".
Η θετική όμως και προς όφελος του κοινωνικού συστήματος αναπαραγωγή του καπιταλισμού έχει μια βασικότατη προϋπόθεση: ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΟΣΚΑΠΤΕΤΑΙ ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΕΝΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΣΤΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΕΙΑ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΤΟΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΩΣ ΕΠΙΚΑΛΥΜΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΩΘΗΣΟΥΝ ΑΛΛΟΤΡΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΙΣΧΥΟΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ.
Φρονώ επίσης, ότι εκτός της κεφαλαιοκρατίας εξαιρετικό οικονομικό σύστημα είναι και ο σοσιαλισμός, τον οποίον θεωρώ ακόμη καλύτερο από την κεφαλαιοκρατία. Διότι δεν στηρίζεται στην ατομική, αλλά στην κοινωνική πρωτοβουλία. Αναδεικνύει δηλαδή την πρωτοβουλία σε ένα πιο οργανωμένο, πιο υψηλό επίπεδο, στοχεύοντας στην επίτευξη όχι μόνο μιας ακόμη καλύτερης δικαιοσύνης, όσο αφορά τον τομέα της κοινωνικής νομής των παραγόμενων αγαθών, αλλά αποσκοπεί ταυτοχρόνως και στην ενεργοποίηση του κοινωνικού συνόλου πέραν των στενά πρακτικών παραγωγικών δραστηριοτήτων, προς την κατεύθυνση της γενικότερης πολιτικής ευθύνης και του συνόλου οικονομικού και μη σχεδιασμού.
Αλλά για να λειτουργήσει απρόσκοπτα ο σοσιαλισμός, ισχύει και γι αυτόν η προϋπόθεση της ανοθεύτου, ουσιαστικής και μη μόνον προσχηματικής λειτουργίας. Τουτέστιν:
ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΟΣΚΑΠΤΕΤΑΙ ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΕΝΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΣΤΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΕΙΑ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΤΟΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΩΣ ΕΠΙΚΑΛΥΜΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΩΘΗΣΟΥΝ ΑΛΛΟΤΡΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΙΣΧΥΟΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ.
Παρά την υπεροχή της σοσιαλιστικής ιδέας έναντι της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής αυτή προωθήθηκε βάσει λαθεμένων προϋποθέσεων και εκτιμήσεων, πέρα από την παρασκηνιακού τύπου υπόθαλψη, την οποίαν υπέστησαν αμφότερα τα οικονομικά συστήματα, αυτοαναιρούμενα, οδηγώντας στα σημερινά αδιέξοδα:
- Η "απόλυτη εξαθλίωση" της εργατικής τάξεως, την οποία πρόβλεψε ο Καρλ Μαρξ, ουδέποτε επήλθε. Τουναντίον το κεφαλαιοκρατικό σύστημα επέτυχε στο παρελθόν να διαχύσει εισόδημα στις οικονομικά ασθενέστερες κοινωνικές τάξεις και να αναπτύξει την περιφέρεια. Η θέσμηση του κοινωνικού κράτους και η παροχή εκπαιδευτικών ευκαιριών σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, η οποία άνοιξε της θύρες της κοινωνικής ανελίξεως, οδήγησε στην θεωρία της "συνεργασίας των τάξεων".
Αλλά και η Λενινιστική αντίληψη, ότι ο καπιταλισμός είναι καταδικασμένος να παρέλθει, διότι, όπως ισχυρίστηκε, οι "σιδερένιοι νόμοι" του οδηγούν με βεβαιότητα στις κρίσεις , οι οποίες με την σειρά τους οδηγούν στην βίαιη αναδιανομή των αποικιών μέσω των ιμπεριαλιστικών πολέμων, ουδόλως πραγματοποιήθηκε. Το σύνθημα που αυτός προώθησε, ότι "ή η επανάσταση θα προλάβει τον πόλεμο, ή ο πόλεμος θα οδηγήσει στην επανάσταση" βρήκε μοναδική ιστορική εφαρμογή στην Ρωσία, όπου εάν δεν υπήρχε τα σχέδιο του γερμανού κάιζερ και των κύρια σιωνιστών επιτελών του, ο Λένιν θα έβλεπε μέχρι το τέλος της ζωής του την Ρωσία με το μακαρόνι από κάποιο καφενείο της Ζυρίχης ως εμιγκρές.
Είναι αφελές να θεωρήσουμε, ότι η δημιουργία των δυο παγκοσμίων πολέμων ευρίσκετο μέσα στην λογική και τα σχέδια των μεγαλοκαπιταλιστών. Ποιος μεγάλος επενδυτής μπορεί να θεωρήσει ευλογία την μετατροπή του εθνικού χώρου, εντός του οποίου αναπτύσσει δραστηριότητες και των υποδομών του σε ερείπια και στάχτες, στο όνομα της καπιταλιστικής επέκτασης;
Οι παγκόσμιοι πόλεμοι αποτέλεσαν και αποτελούν δυστυχώς τμήμα άλλου σχεδίου, του λεγόμενου "master plan" ως σχεδίου παγκοσμίου κυριαρχίας κάποιας παρασκηνιακής ελίτ. Δεν χρειάζεται να γίνει λόγος εδώ ούτε σε χθόνια ιερατεία, ούτε στο Μάτριξ, εφόσον στην εισαγωγή του κειμένου βεβαίωσα, ότι θα παραμείνω αυστηρά πραγματιστικός στις αναφορές μου, ώστε να καταδειχθεί το αληθές αυτής της προτάσεως. Δεν ήταν ο πάπας του τεκτονισμού
Albert Pike αυτός ο οποίος εξανήγγειλλε ήδη από τον 19° αιώνα την διεξαγωγή τριών παγκοσμίων πολέμων στο "Dogma and Morals";
Δεν είναι κατά συνέπεια ούτε τα διαφορετικά κοινωνικά συστήματα, ούτε ο οι κοινοβουλευτικοί ή άλλου είδους εκπροσωπήσεως θεσμοί, αυτά τα οποία ευθύνονται για το μόνιμο χάλι, το οποίον ανέκαθεν βιώνει η ανθρωπότης.
Πριν από κάποιες χιλιάδες χρόνια στα ίδια συμπεράσματα καταλήγει και ο Αριστοτέλης στο μνημειώδες έργο του "Πολιτικά", στο οποίο δυστυχώς ελάχιστη προσοχή έχουμε αποδώσει, καίτοι αυτό αποτελεί τον σημαντικότερο ογκόλιθο στην βάση της υγιούς πολιτικής σκέψεως:
Συμφώνως προς τον Διδάσκαλο δεν είναι τα πολιτικά συστήματα καθεαυτά, αυτά που προσδίδουν αξία σε κάποιο καθεστώς, αλλά το κατά πόσο ΟΛΑ τα συστήματα εφαρμόζονται γνησίως, ή κατά πόσο η εφαρμογή τους συνιστά παρέκβαση του ουσιαστικού τους περιεχομένου.Τουτέστιν και τα τρία υπάρχοντα συστήματα είναι θεμιτά, εφόσον αυτά λειτουργούν χωρίς νοθεία περιεχομένου. Και η βασιλεία και η αριστοκρατία και η δημοκρατία είναι κατά τον Αριστοτέλη αποδεκτά και συμβάλουν προς την κοινωνική ευημερία. Τουναντίον οι παρεκβάσεις τους ως τυραννία, ολιγαρχία και οχλοκρατία, συνιστούν νοθεία, αποτελούν πηγή κοινωνικής αλλοτριώσεως και κακοδαιμονίας.
Το πολιτικό σύστημα τόσο του κοινοβουλευτισμού σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομίας, όσο και αυτό της εκπροσωπήσεως μέσω του εθνικού συμβουλίου αντιπροσώπων σε συνθήκες σοσιαλιστικής οικονομίας συνιστούν ολιγαρχικά καθεστώτα, καθότι στην Δημοκρατία οι εκπρόσωποι δεν εκλέγονται αλλά κληρώνονται. Η ολιγαρχία όμως δεν είναι αφ' εαυτού κακή, εφ' όσον αυτή δεν υφίσταται παρασκηνιακή νόθευση υπογείως και λειτουργούντων κυκλωμάτων.
Εάν εξετάσουμε με διεισδυτικότητα και προσοχή τόσο τα καθεστώτα των σημαντικότερων χωρών καθ' όλη την περίοδο της ιστορίας, αλλά και το εν Ελλάδι ισχύον από ιδρύσεως ελλαδικού κράτους, θα διαπιστώσουμε, ότι αυτά ρυθμίζονται παρασκηνιακώς από κεκρυμμένα άνομα κυκλώματα. Αυτούς τους οποίους βλέπουμε ενώπιον της δημοσιότητος ως άρχοντες, είναι απλοί διεκπεραιωτές, ενώ τα νήματα κινούν αθέατοι ρυθμιστές.
Έχει καταστεί σήμερα σε όλους γνωστός ο ρόλος καθορισμού των πολιτικών δεδομένων διεθνώς από λιγοστούς τραπεζίτες, χωρίς αυτοί να διαθέτουν την παραμικρή νομιμοποίηση αμέσου πολιτικών ή ακόμη περισσότερο καθεστωτικού τύπου παρεμβάσεων. Και όμως αυτοί είναι εκείνοι, οι οποίοι φαίνονται να οδηγούν ΟΛΕΣ τις χώρες της δύσεως στην υπερχρέωση, να εξουθενώνουν την λεγόμενη "πραγματική" οικονομία, υποτάσσοντάς την στα φαντασιακού τύπου μαγειρέματα των χρηματιστικών "προϊόντων και να καταργούν την εθνική αξιοπρέπεια και την κρατική κυριαρχία χωρών, οδηγώντας τες στην πενία και εξαθλίωση, την εκποίηση του εθνικού πλούτου στο τζάμπα, στα κοινωνικά κοινωνικά αδιέξοδα και εκρήξεις. Οι διάφοροι πολιτικοί φαίνονται ξεκάθαρα να επιτελούν ρόλο Χατζηαβάτη σε αυτά τα κυκλώματα.
Η έσωθεν και όπισθεν νοθεία πλέον των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών συστημάτων καθίσταται ηλίου φαεινότερη, χωρίς όμως να έχει καταδειχθεί μονοσήμαντα ποιοι είναι οι πραγματικοί φορείς της μη εικονικής εξουσίας. Αυτή η συσκότιση, η οποία επικρατεί ως προς την πραγματική εξουσία, οδηγεί στο να παρουσιάζονται κατά καιρούς διάφορες θεωρίες, οι οποίες καίτοι αποσκοπούν να ρίξουν φως στα κεκρυμμένα, μοιραία χαρακτηρίζονται "συνωμοσιολογικές", εφ' όσον τα πειστήρια και τα αναλυτικά δεδομένα τα οποία παρέχουν, αδυνατούν να εξαντλήσουν με κατανοητό και πλήρη τρόπο τα ζητούμενα.
"...Πρόσεχε να μην καταντήσεις βρικόλακας,
διότι μετά ακολουθεί και το κλύσμα στον εγκέφαλο..."
Από το:
"Σφυρί και Πασαλάκι - Εγχειρίδιον Αντιμετωπίσεως των Ζόμπι"
2. ΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΕΝΟΣ ΚΑΛΟΥ ΦΙΛΟΥ
Πριν από αρκετά χρονάκια μου την είχε στημένη η Hoch-Tief σε κάποιο εργοτάξιο. "Αλλοδαπός ο μικρός" σκέφτηκαν "δεν έχει ούτε ιδιωτικό αυτοκίνητο. Θα τον κάνουμε λιώμα".
Αλλά, καθότι υπάρχει και Θεός με είχε τότε υπό την σκέπη του ο άγγελος-φύλακας και φίλος μου, που γνωρίζω, ότι διαβάζει αυτές τις γραμμές (Θυμάσαι αδελφέ;). Προς καλή μου τύχη ο φίλτατος και ιδιαίτερα έντιμος αρωγός μου είχε καλή πείρα από πράσινη τσόχα, πειραγμένα μπαλάκια και ζάρια υδραργύρου.
"Σε παίζουνε με σημαδεμένη τράπουλα" μού είχε πει τότε. "Κάνε τον κουτό και προσπάθησε να ανακαλύψεις τα σημάδια τους. Αν το πετύχεις θα τούς δώσεις εσύ το μάθημα που τους αξίζει".
Εγώ, ως είναι φυσικόν, ήμουν χαϊβάνι. Νόμιζα, ότι η στατική αποτελείται από εξισώσεις ισορροπίας και τον κώδικα προδιαγραφών. Αυτά που άκουγα, περί σφαγής της οικοδέσποινας όταν θεμελιώνουν γιοφύρι, νόμιζα ότι ήταν φολκλορικές διηγήσεις. Ο καλός μου φίλος είχε την υπομονή και την ετοιμότητα όμως να μου εξηγήσει ένα προς ένα τα σημάδια. Τα υπόλοιπα μετά για μένα ήταν σχετικά εύκολα. Τα είχα μελετήσει στο "Για τον Λαϊκό Πόλεμο" του Βον Γκουγιέν Γκιάπ.
Την στιγμή που τα μάζευαν τα παλικαρόπουλα της Hoch-Tief σαν βρεγμένες κότες, μου είπε ο φίλος μου:
"Είδες τι έπαθαν, αφού αναγνώρισες τα σημάδια τους;"
Πράγμα που σήμαινε:
"Εντάξει φιλαράκι, έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορούσες αυτά να τα βρεις από μόνος σου. Προσπάθησε όμως να βάλεις μυαλό. Να καταλάβεις τι εστί γιαπί. Διότι όλα αυτά που φτιάχνουμε είναι μόνον μπάζα. Και αύριο μπορεί να μην βρίσκομαι δίπλα σου, οπότε θα πρέπει να αμυνθείς μόνος σου".
Στην πορεία του χρόνου σκέφτηκα ξανά και ξανά αυτά που μου έδειξε ο καλός φίλος μου.
Κατανόησα τι σημαίνει να βάλεις ξυπνητήρι - και δη σαν άνθρωπος, ο οποίος επικαλείται ιδεολογία - για να βγεις το πρωί για μεροκάματο και γκασμά.
- Όταν οι πέντε μεγαλύτεροι τραπεζίτες των ΗΠΑ - δηλαδή ο ένας - έχουν από το 1916 με την διάσκεψη του Τζέκυλ Άιλαντ επιβάλει το δικαίωμά τους στην κυβέρνηση των ΗΠΑ με τον σχηματισμό της FED να τυπώνουν στην πρέσα δολάρια χωρίς κανένα αντίκρυσμα. Τουτέστιν χρήμα εκ του μηδενός, το οποίο δανείζουν έναντι τόκων στην κεντρική κυβέρνηση, απομυζώντας τις φορολογικές εισπράξεις.
- Και όταν μετά τον ΒΠΠ. μετασχηματίσθηκαν έτσι οι διεθνείς σχέσεις εξουσίας, ώστε οι ΗΠΑ μπόρεσαν να επιβάλλουν στις υπόλοιπες χώρες με την διάσκεψη στο Μπρέτον Γουντς την κάλυψη των εθνικών νομισμάτων τους όχι με χρυσό, αλλά με το σάπιο χαρτί το οποίο αποκαλείται δολάριο.
Θυμάμαι, όταν πριν από αρκετές δεκαετίες έκανα την πρώτη στατική μελέτη, με μοναδικά μέσα ένα στυλό διαρκείας και ένα μπλοκ αλληλογραφίας, με τα οποία έγραφα επιστολές στην μακαρίτισσα την μανούλα μου. Την πήρανε οι γερμανοί ελεγκτές ανά χείρας και τράβαγαν τα μαλλιά τους:
"Καλά ρε παλικάρι", μου είπανε και εξοργισμένοι και παραξενεμένοι, "εσύ υπολογίζεις τα πάντα με τον τύπο της αμφιέριστης δοκού. Άλλο τύπο δεν έμαθες στο σχολείο";
"Έμαθα", τους απάντησα, "αλλά δεν έχω υπολογιστή και αυτός είναι ο μόνος που υπολογίζεται με το χέρι".
Τότε κοιτάχτηκαν οι ελεγκτές μεταξύ τους και είπε ο ένας:
"Να τηλεφωνήσουμε στην αστυνομία. Ο νεαρός είναι δημόσιος κίνδυνος".
Από τότε κατανόησα ότι απειλώ την δημόσια τάξη. Όχι διότι δεν είχα υπολογιστή, αλλά διότι έσπαγα τα ταμπού μιας δοτής κοινωνίας. Ήθελα και εγώ να έχω πρέσα για να τυπώνω. Μόνο που το δικό μου μελάνι δεν αποτελείτο από το αίμα άλλων, αλλά από τον δικό μου ιδρώτα.
Στη συνέχεια έστειλα περίπου 150 αιτήσεις για να βρω εργασία στις βασικές κατασκευαστικές και μελετητικές εταιρίες. Οι 149 από αυτές επέστρεψαν τον φάκελο με πανομοιότυπο συνοδευτικό:
"Προς αποφόρτιση του όγκου εγγράφων, που είμαστε υποχρεωμένοι να αρχειοθετούμε, σάς επιστρέφουμε τον φάκελο της αιτήσεώς σας..."
Ένας από όλους αυτούς με κάλεσε σε συνέντευξη. Το πρώτο που με ρώτησε ήταν εάν είχα κάνει στρατιωτική θητεία.
"Καλά ρε φιλάρα", τον ρώτησα, "πού τα έχεις τα καλάσνικοφ; Κόσμο για να κυνηγάει αγριογούρουνα στο δάσος θέλεις να προσλάβεις, ή μηχανικούς";Τότε είχα καταλάβει. Όλες οι πόρτες ήταν εκ των προτέρων ερμητικά κλειστές, δεν χώραγα στο σύστημα. Έτσι ξαφνικά μού πέρασε από το μυαλό η ιδέα, ότι είμαι βλάκας. Πώς δεν το είχα αντιληφθεί, αφού όλοι όσοι είχαν αποφοιτήσει πριν από εμένα είχαν γίνει οδηγοί ταξί ή σερβιτόροι. Με εξαίρεση "τα παιδιά που είχαν δόντι". Γι' αυτούς άνοιξαν ως δια μαγείας οι πόρτες, πριν τις κρούσουν.
Όμως δεν το έβαλα κάτω. Σκέφτηκα να κινηθώ με βάση το σάπιο ρεύμα. Πήρα το τηλέφωνο και τον χρυσό οδηγό και τηλεφώνησα στον πρώτο της σειράς:
"Καλημέρα σας καλέ μου κύριε" του είπα. "Είμαι σκλαβέμπορος και νοικιάζω προσωπικό. Σκλάβους. Μήπως χρειαζόσαστε κανένα μηχανικό;"
"Βεβαίως", μου απάντησε, "έχετε τίποτε καλούς";
"Έχω ένα έλληνα", τού απάντησα, "είναι τζιμάνι, ο καλύτερος σκλάβος που έχω".
"Στείλτε τον να τον δοκιμάσουμε", μου είπε.Από την επόμενη ημέρα είχα δουλειά με διπλές εισπράξεις. Αυτές του σκλάβου και αυτές του σκλαβέμπορα. Σωτήριον έτος 1980.
Από τότε είχα καταλάβει αυτό που έγραψα στο πρώτο μέρος:
Όλα είναι καλά και άγια, αρκεί να μην είναι πειραγμένα. Όταν είναι πειραγμένα είναι άχρηστα.
Και όλα έχουν ως στόχο να πλασάρουν το πειραγμένο. Να το εμφανίσουν γνήσιο και άδολο.
Όταν ρώτησα τον ελλαδέμπορα, γιατί σε κείνες τις χιλιάδες στολές καλογραιών είχε βάλει στριγκάκι, μου απάντησε:
"Μα για κοκότες της εξουσίας προορίζονται".
3. ΕΜΠΡΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΓΚΡΟΥΠΟΥΣΚΟΥΛΩΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑΣ
Εδώ και χρόνια αναφέρομαι για την επερχόμενη "κυβέρνηση" γκρουπούσκουλων.
Πρόκειται για το μεγαλύτερο ρεντίκολο, το οποίο πρόκειται να έχει γνωρίσει ποτέ ο τόπος. Με τις πλέον όμως οδυνηρές ΚΑΙ ΜΟΙΡΑΙΕΣ συνέπειες τής ιστορίας του.
Διότι αυτή εικάζεται να είναι η εσχάτη των "κυβερνήσεων".
Όχι διότι δεν θα μπορέσουν να υπάρξουν άλλες δοτές κυβερνήσεις, ως αυτές τις οποίες αναδεικνύει ο "κυρίαρχος λαός" ανά τετραετία. Ο κίνδυνος ο οποίος δυστυχώς διαφαίνεται, είναι ότι δεν θα υπάρχει πλέον χώρα.
Δεν πρόκειται για "το τέλος της μεταπολίτευσης", όπως ισχυρίζονται κάποιοι βαρύγδουποι του κοπανιστού αέρος, αλλά για το προγραμματισμένο κατέβασμα της αυλαίας ενός δοτού προτεκτοράτου.
Με την Eurogentfor μέσα, έτοιμη να μετατρέψει σε κρεατοπολτό όποιον κινηθεί ενάντια στην ήδη συντελεσθείσα απεμπόληση της κρατικής κυριαρχίας,
εάν το πρόβλημα της χώρας μπορούν να το λύσουν οι πολιτικοί, οι εκλογές και η επόμενη βουλή,
εάν το πρόβλημα της χώρας μπορούν να λύσουν νεοσυσταθέντες εκλογικοί προσωποπαγείς μηχανισμοί, χωρίς οργανωμένη λαϊκή βάση, τού ενός παλαιοκομματικού και του άλλου νεοσταλινικού ρήτορα της λογιστικής του "απεχθούς" χρέους, με εγγραφή των κομματικών μελών μέσω διαδικτύου,
εάν οι δέουσες μορφές πάλης είναι να μαζευόμαστε μπουλούκι μπροστά στην βουλή, για να βαράνε οι κρατικοί βεληγκέκηδες, καθώς βλέπουνε οι βουλευτές παιχνίδια μπάσκετ στην τηλεόραση της λέσχης της βουλής χασκογελώντας και ξύνοντας τα φρύδια τους,
εάν το πρόβλημα είναι ποιοι θα νομιμοποιήσουν την επερχόμενη κυβέρνηση γκρουπούσκουλων με την αντιμνημονιακή ρητορία τους μέσα στην βουλή,
το μάθημα το μάθαμε ήδη από τον Σαμαρά και ας βάλουν την πλάκα τους στο γραμμόφωνο για να ακούσουν το οι μάγκες δεν υπάρχουν πια τους πάτησε το τραίνο.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι υπάρχουν ακόμη και μέσα στην βουλή κάποιοι ελαχιστότατοι τίμιοι άνθρωποι. Όχι όμως αυτοί, που ψαρεύουν τα διαφυγόντα πρόβατα για να τα κρατήσουν υπό έλεγχο.
Η χώρα έχει αλωθεί ήδη εκ των έσω και απειλείται απροκάλυπτα εκ των έξω.
Δεν μπορεί όμως να είναι η οργή το κίνητρο της ανατροπής.
Αλλά η συστηματική επαναστατική ετοιμότητα και δράση. Το φύλαγμα στον κόρφο μας εκείνης της θράκας, που κράτησε αναμμένη με το αίμα του ο Σολωμός Σολωμού και ο αγώνας για να γίνει η φλόγα φωτιά.
Χωρίς επαναστατική θεωρία δεν υπάρχει επαναστατικό κίνημα.
και
Χωρίς οργανωμένη επαναστατική πρωτοπορία δεν μπορεί να αναπτυχθεί επαναστατική δράση.