Με την επίβλεψη της Γερμανίας, οι ανεκδιήγητοι Τούρκοι προσπάθησαν να αφανίσουν τους μεγάλους και ακμαίους ελληνικούς χριστιανικούς πληθυσμούς που από αμνημονεύτων ετών κατοικούσαν κατά μήκος των ακτών της Μικράς Ασίας και των ακτών του Μαρμαρά στη Θράκη.
Οι μωαμεθανοί απέσπασαν αυτούς τους χριστιανούς από τα προγονικά -τους σπίτια, δήμευσαν όλη την περιουσία τους και τους εκτόπισαν με διάφορους τρόπους στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας, στα βάθη της Τουρκίας ή στις καυτές αμμώδεις έρημους μέχρι τη Μεσοποταμία. Υπολογίζεται ότι 1.500.000 Έλληνες εκτοπίστηκαν έτσι σε ερημικές περιοχές, όπου πέθαναν σαν μύγες από την πείνα και τις αρρώστιες.Σε αυτό το τρομερό ταξίδι, είναι γνωστό ότι 700.000 χάθηκαν. Οι επιζώντες βρέθηκαν χωρίς κατάλυμα ή τροφή σε μια ξένη χώρα και υπόκειντο σε κάθε είδους ταπείνωση και βασανισμό που οι βδελυροί Τούρκοι, και οι Γερμανοί σύμμαχοι τους, μπορούσαν να επινοήσουν. Όποιοι μεταξύ των Ελλήνων δέχονταν να αποκηρύξουν τον χριστιανισμό και να υιοθετήσουν την πίστη του Ισλάμ, αντιμετωπίζονταν με έλεος οι υπόλοιποι αφήνονταν να λιμοκτονούν.Ο μαζικός εκτοπισμός των Ελλήνων από τη Θράκη είχε δρομολογηθεί με το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων το 1913. Το να επιτρέψουν σε αυτούς τους Έλληνες να παραμείνουν στην Ευρωπαϊκή Τουρκία, δεν συμφωνούσε καθόλου με τα σχέδια της Γερμανίας για ανατολική κατάκτηση. Έτσι οι Τούρκοι καθοδηγήθηκαν να αφανίσουν τους Έλληνες με όποιον τρόπο μπορούσαν να επιλέξουν.Προς δικαιολόγηση αυτών των μαζικών εκτοπίσεων, οι Τούρκοι ισχυρίστηκαν ψευδώς ότι οι ελληνικοί πληθυσμοί της Θράκης και της ασιατικής ακτής σχεδίαζαν επανάσταση. Οι πρώτες εκτοπίσεις, που αριθμούσαν 250.000, ήταν από τη Θράκη στην κυρίως Ελλάδα. Αυτή η δίωξη συνεχίστηκε αμείωτη μέχρι την έναρξη του Πολέμου. Αυτή την περίοδο η ελληνική κυβέρνηση έκανε καθετί δυνατό για να προστατεύσει τους ομοεθνείς της, αλλά αφού άρχισε ο Παγκόσμιος Πόλεμος, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος και η Γερμανίδα σύζυγος του (αδερφή του κάιζερ Γουλιέλμου της Γερμανίας) εμπόδισαν κάθε προσπάθεια που γινόταν για να βελτιωθεί η τύχη των εξόριστων Ελλήνων. 0 επίσκοπος του Πέρα, αφού ταξίδεψε στην Αθήνα για να ικετέψει τον Βασιλιά να αναλάβει κάποια δράση εναντίον των τουρκικών βαρβαροτήτων, προειδο¬ποιήθηκε από τη Βασίλισσα να γυρίσει στο σπίτι του, «καθώς είναι βούληση του Βασιλιά να ζήσετε με ομόνοια με τους Τούρκους».Αυτή την περίοδο, τα γερμανικά πρακτορεία, στην Τουρκία, ειδικά η Γερμανική Παλαιστινιακή Τράπεζα, παρότρυναν τους μουσουλμάνους να καλλιεργήσουν μίσος για τους Έλληνες και να μην έχουν εμπορικές συναλλαγές μαζί τους.
Η βουλγαροοθωμανική (τουρκική) συνωμοσία
Η Βουλγαρία, κατά το ήμισυ τουρκική και η ίδια, εισχώρησε στη συνομω¬σία της εξάλειψης της ελληνικής φυλής, υπογράφοντας ένα σύμφωνο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία στην Αδριανούπολη τον Ιούνιο του 1915. Με αυτή τη συμφωνία, η Βουλγαρία συναινούσε (1) στην ίδρυση μιας τουρκοβουλγαρικής εμπορικής ένωσης ως συμπλήρωμα της πολιτικής ένωσης, (2) στην αρπαγή του εμπορίου της Ανατολής από τα χέρια των Ελλήνων, (3) στην ίδρυση στην Ανατολή μουσουλμανικών πρακτορείων για την εισαγωγή και εξαγωγή αγαθών προς αποκλειστική χρήση των μουσουλμά¬νων, (4) στον περιορισμό των προνομίων του Έλληνα Πατριάρχη και της εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας του, (5) στην απαγόρευση της διδασκαλίας των Ελληνικών στο μέλλον, (6) στον βίαιο προσηλυτισμό του λαού στις χριστιανι¬κές εγκαταστάσεις και στην επιβολή μεικτών γάμων.
O δημιουργός των σφαγών
Ο κ. Λέπσιους, ένας Γερμανός πρόξενος που στάλθηκε στην Κωνσταντινούπολη με ειδική αποστολή τον Ιούλιο του 1915, αναγνώρισε ότι οι σφαγές των Ελλήνων και των Αρμενίων ήταν δύο φάσεις ενός προγράμματος εξάλειψης των χριστιανικών στοιχείων, προορισμένου να κάνει την Τουρκία ένα καθαρά μουσουλμανικό κράτος.Ότι η Γερμανία ήταν ο δημιουργός και εμπνευστής αυτών των σφαγών των χριστιανών, έγινε γνωστό το 1917. Ο Έλληνας υπουργός στην Κωνστατινουπολη, Μ. Καλλέργης, διαμαρτυρήθηκε στον Τούρκο μεγάλο βεζίρη Ταλαάτ μπέη για τις εκτοπίσεις των Ελλήνων στην περιοχή του Αϊβαλίου. Ο Ταλαάτ μπέης υποσχέθηκε να τηλεγραφήσει στον Γερμανό στρατηγό Λίμαν Φον Σαντερς, λέγοντας του να σταματήσει τις εκτοπίσεις. Ο Φον Σάντερς, ο οποίος στην πραγματικότητα ήταν αρχιστράτηγος όλων των τουρκικών δυνάμεων, απάντησε ότι, αν οι εκτοπίσεις σταματούσαν, δεν μπορούσε να εγγυηθεί την ασφάλεια του τουρκικού στρατού, προσθέτοντας ότι είχε αναφέρει το ζήτημα στον Γερμανικό Γενικό Στρατηγείο, το οποίο ενέκρινε πλήρως ενέργειες του.
Έλληνες επιστρατεύονται στον τουρκικό στρατό.
Η δίωξη των Ελλήνων χριστιανών, κάτω από τον γερμανοτουρκικό δυνάστη τους, πραγματοποιήθηκε με σατανική ευφυΐα. Όλα τα προνόμια καταργήθηκαν. Μετά από μια καταγραφή των Ελλήνων, υπήρξε ένας φόρος «συνεισφοράς». Κατόπιν επιχειρήθηκε ο βίαιος προσηλυτισμός των χριστιανών στο Ισλάμ. Εκτοπίσεις και σφαγές ακολούθησαν. Στο μεταξύ, η τουρκική γλώσσα εκτόπιζε την ελληνική γλώσσα σε όλα τα σχολεία η τουρκική γεωγραφία και ιστορία, αντί της ελληνικής, διδασκόταν, το καθεστώς του Πατριαρχείου καταργήθηκε. Όλη η περιουσία που κατείχαν Έλληνες πολίτες και οι θρησκευτικές κοινότητες δημεύτηκε και έγινε περιουσία του τουρκικού κράτους. Με την είσοδο της Τουρκίας στον πόλεμο, υπογράφηκε και δημοσιεύτηκε ένα ψήφισμα το οποίο υποχρέωνε όλους τους άνδρες μέχρι την ηλικία των 48 σε στρατιωτική υπηρεσία. Έτσι οι χριστιανοί που στρατολογήθηκαν στα στρατεύματα των Τούρκων σχημάτισαν ως επί το πλείστον τάγματα εργασίας και στάλθηκαν εκατοντάδες χιλιόμετρα στο εσωτερικό, όπου απασχολήθηκαν σε κατασκευές δρόμων και κτηρίων, σε διάνοιξη σηράγγων και σε αγροτική εργασία για τους πλούσιους πασάδες. Το ημερήσιο σιτηρέσιο τους ήταν μισή φραντζόλα μαύρο ψωμί, συνοδευόμενη από λίγο παστό ψάρι ή ελιές. Αντιμετωπισμένοι σαν δούλοι και υποσιτιζόμενοι, πέθαιναν κατά δεκάδες χιλιάδες. Ολόκληρα τάγματα υπέκυψαν σε επιδημίες τύφου και χολέρας•
Πολλές χιλιάδες σφαγιάστηκαν από τους απάνθρωπους Τούρκους φύλακες τους. Από αυτά τα ελληνικά τάγματα υπολογίζεται ότι πέθαναν 150.000.
Περιουσίες χριστιανών δημεύονται.
Μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων από τη Θράκη και τη Μικρά Ασία κατάφεραν να δραπετεύσουν στην Ελλάδα, όπου ακολούθως πολέμησαν στον ελληνικό στρατό. Η αυτομόληση τους ήταν το έναυσμα για όλες τουρκικές βαρβαρότητες. Η περιουσία όλων των λιποτακτών κατασχέθηκε δεόντως και οικογένειες εκτοπίστηκαν στην ενδοχώρα. Στην περιοχή Κερασούντας, από την οποία διέφυγαν 300 Έλληνες, οι Τούρκοι σε αντίποινα έκαψαν 88 χωριά ισοπεδώνοντας τα. 30.000 κάτοικοι, κυρίως γυναίκες και παιδιά, εξαναγκάστηκαν να περπατήσουν μέσα στο καταχείμωνο μέχρι την Άγκυρα. Στον δρόμο, πέθαναν από το κρύο 7.000.Στο μεταξύ, οι περιουσίες πολλών πλούσιων χριστιανών δημεύτηκαν και καταστήματα λεηλατήθηκαν πλήρως. Οι χριστιανοί εξαναγκάζονταν, κάτω από απειλές βίας και φυλάκισης, να χορηγούν μεγάλα ποσά για την υποστήριξη του τουρκικού στρατού και του ναυτικού, εκτός από τη συνηθισμένη βαριά φορολογία τους .Τελικά, κάτω απο ενα σύστημα καταναγκαστικής εργασίας, οι χριστιανοί αναγκάστηκαν να καλλιεργούν τα χωράφια των μουσουλμάνων, χωρίς να τους αφήνεται χρόνος να καλλιεργήσουν τα δικά τους. Αν ανακαλυπτόταν ότι συγκέντρωναν δική τους σοδειά, ένα σχοινί τοποθετείτο γύρω από το χωριό, η παροχή νερού διακοπτόταν και οι άνθρωποι παρέμεναν χωρίς τροφή και νερό.Μετά από λίγες μέρες τέτοιου βασανιστηρίου, στελνόταν στο χωριό μια συμμορία βασιβουζούκων για να λεηλατήσει και να σκοτώσει. Ο πληθυσμός είχε την επιλογή να εκτοπιστεί στα βουνά, σε μέρη εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, ή να υπομείνει έναν αργό θάνατο από την πείνα και τη δίψα. Αυτές οι εκτοπίσεις, που άρχισαν το 1915, έφτασαν σε σύνολο 450.000 κατά την περίοδο του Πολέμου.Κατά τη διάρκεια αυτών των τραγικών οδοιποριών, οι δύστυχοι Έλληνες ξυπόλητοι, χτυπημένοι από τους φρουρούς, δεχόμενοι επιθέσεις από ληστές, στερούμενοι την ανάπαυση, την τροφή και το νερό, συνέχιζαν να περιπλανιού¬νται προς τους μακρινούς προορισμούς τους. Χιλιάδες πέθαιναν στην άκρη του δρόμου από την κούραση και τις κακουχίες. Κατά τη μετακίνηση, πολλές μητέρες γεννούσαν, αλλά εξαναγκάζονταν να αφήσουν τα μωρά τους την άκρη του δρόμου και να ακολουθήσουν τη φάλαγγα των πεζοπόρων.Καθ’ οδόν τους απαγορευόταν να μπαίνουν στα χωριά για να αγοράσουν τροφή.Εκατοντάδες νεαρών κοριτσιών κρατήθηκαν από τους Τούρκους και «προσηλυτίστηκαν» βίαια στον ισλαμισμό. Στην Πάνορμο (Πάντερμα), ο Γερμανός στρατηγός Λίμαν φον Σάντερς έχτισε ένα ορφανοτροφείο για όλα τα χριστιανά κορίτσια που είχαν πιεστεί να αποδεχτούν το Ισλάμ, και εξανάγκασε τον πληθυσμό να συνεισφέρει 50.000 δολάρια για την υποστήριξη του.
Οι αποικίες της Μαύρης Θάλασσας.
Οι Έλληνες άποικοι στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας εκτοπίστηκαν παρομοίως. Η μάστιγα των Ελλήνων σε αυτή την περιοχή ήταν ο κατοπινός κυβερνήτης του Μπιτλίς, Ραφέτ πασάς. Περισσότεροι από 150.000 Έλληνες εκτοπίστηκαν σε αυτήν την περιοχή και καταστράφηκαν στην Τραπεζούντα πάνω από 100 ελληνικά χωριά. Εκατοντάδες νεαρών Ελληνίδων αυτοκτόνησαν με πνιγμό αντί να ζήσουν ως σκλάβες στα χαρέμια.
Η διαταγή για εκτοπίσεις των Ελλήνων
Οι εντολές για εκτοπίσεις προς τον κυβερνήτη της Σμύρνης, υπογεγραμμένες από τον Αλί Ρίγα, τον επικεφαλής του Τουρκικού Γραφείου Αλληλογραφίας, γράφουν τα εξής:
«Είναι επιτακτικό για πολιτικούς λόγους οι Έλληνες που κατοικούν κατά μήκος της ακτής της Μικράς Ασίας να εξαναγκαστούν να εκκενώσουν τα χωριά τους για να εγκατασταθούν σε χωριά του Ερζερούμ και της Χαλδαίας. Αν αρνηθούν να μεταναστεύσουν στις περιοχές που τους εκχωρούνται, θα πρέπει να εκδώσετε προφορικές οδηγίες προς τους μουσουλμάνους αδελφούς μας ούτως ώστε, με όλα τα είδη ακροτητών, να μπορέσουν να εξαναγκάσουν τους Έλληνες να αφήσουν τα σπίτια τους με τη συγκατάθεση τους. Σε αυτήν την περίπτωση, μην ξεχάσετε να λάβετε από αυτούς τους μετανάστες δηλώσεις που να αναφέρουν ότι αφήνουν τις εστίες και τα σπίτια τους με τη δική τους ελεύθερη βούληση, ούτως ώστε να μην μπορούν αργότερα να προκύπτουν πολιτικές εμπλοκές από αυτό».
Το μαρτύριο των Ελλήνων
Οι μισοί από τους εκτοπισμένους ελληνικούς πληθυσμούς αφανίστηκαν ως αποτέλεσμα της κακομεταχείρισης, των ασθενειών και της πείνας και οι επιζώντες υπέμεναν ένα συνεχές μαρτύριο ως σκλάβοι. Οι τουρκικές αρχές με τη γερμανική έγκριση, δήλωσαν ότι κανείς χριστιανός δεν θα έπρεπε να μείνει ζωντανός στην Τουρκία, εκτός αν συναινούσε να ενστερνιστεί τον μωαμεθανισμό. Οι δημευμένες περιουσίες των εκτοπισμένων Ελλήνων ξεπερνούν σε αξία το 1 δισ. δολάρια.
Πολιτική αναγνώριση
Η πολιτική αναγνώριση των γεγονότων ως γενοκτονία είναι περιορισμένη, καθώς οι μόνες χώρες που επισήμως τα αναγνωρίζουν είναι η Ελλάδα και η Κύπρος.
http://ermionh.blogspot.com